دندریتیک سل ها

سلول هایی هستند که زوائد دندریتی دارند و می­توانند آنتی ژن را به صورت پپتیدهای خطی به لنفوسیت های T بدن عرضه کنند.

چند عملکرد مهم دندریتیک سل ها:

1) برداشت آنتی ژن 

2) پردازش آن  

3) عرضه آن به T cell ها

 این سلول ها سلول هایی متحرک هستند و از محل ورود آنتی ژن آن را برمی­دارند و در جریان مهاجرت خود فعال می­شوند و در گره‌های لنفاوی و طحال ، آنتی ژن را به لنفوسیت های T عرضه می­کنند.

2 دسته مهم از دندریتیک سل ها :

1) conventional DC : سلول های عرضه کننده آنتی ژن به T cellها

2) Plasmacytoid DC : سلول های ضد ویروس که منبع خوبی از اینترفرون های نوع 1 (آلفا و بتا) اند. (پاسخ دهنده اصلی به عفونت‌های ویروسی)

 

∞                   دندریتیک‌سل ها نیز می­توانند با ترشح سایتوکاین پاسخ ایمنی Adaptive موثر را شکل دهند. 

عمل جراحی پیوند

انجام عمل پیوند به منظور جایگزین کردن سلول ها و بافت ها یا ارگان هایی می باشد که کارکردشان را از دست داده اند و فرد نیازمند آن بافت یاسلول می باشد.
انواع پیوند(از نظر بالینی):

1)پیوند سلول (مثل پیوند خون/انتقال سلول های بنیادی/انتقال سلول های جزایر لانگرهانس به افرادی که دیابت تیپ 1 دارند/پیوند مغز استخوان که عملا ما پیوند مغزاستخوان نداریم بلکه سلول های بنیادی خون ساز را از مغز استخوان به طریقی که درادامه گفته می­شود جدا کرده و به بیمار تزریق میکنیم)←این نوع پیوند در واقع بین سلول هاییست که هیچ ارتباطی با هم ندارند و ما در فاز مایع این سلول ها را تزریق میکنیم.

2)پیوند بافت(مثل پیوند استخوان درافراد، به علت تروما یا مسایل مادرزادی/پیوند پوست(معمولا در موارد سوختگی)/قرنیه/پیوند دریچی قلب یا عروق/پیوند غضروف که بیشتر در رابطه با گوش و زانو و مفاصل است)
3)پیوند ارگان(پیوند کلیه/کبد/قلب/روده/ریه)← این نوع پیوند .با نام solid organ شناخته می­شود.
انواع پیوندها از نظر ایمونولوژیک (در کل graft به معنای پیوند است):

1)autograft  :پیوند از خود به خود(برای مثال در افرادی که دچار سوختگی شده اند ومناطق درمعرض دید بدنش از بین رفته است، بخشی از پوست شانه یا پشت ران را برمیدارند و به صورت یا منطقه ای که درمعرض دید قرار دارد میزنند/در افراد سرطانی هم همینگونه است به طوریکه سلول های بنیادی فرد را گرفته و بعد ازشیمی درمانی و درمان و از بین بردن مغز استخوان به خود فرد تزریق میکنند)

2) isograft: انتقال بافت یا سلول یا ارگان بین دو فرد که از نظر ژنتیکی کاملا مشابه یکدیگر می باشند مثل دوقلو های همسان(در انسانها کاربرد زیادی ندارد بیشتر در ازامیشگاه برای تولید موش های همسان مورد استفاده قرار میگیرد)

3)allograft: انتقال بین افراد یک گونه (میمون به میمون ,خوک به خوک ...) ولی از نظر ژنتیکی باهم متفاوند.

4) xenograft: انتقال و پیوند بین دو گونه(پیوند از یک گونه ی موش به گونه ای دیگر، پیوند بین خوک به میمون) چیزی که در بالین مطرح است انتقال از حیوانات علی الخصوص خوک به انسان می باشد که در مقیاس صنعتی یکسری از ارگانها را در حیوان ایجاد کرده و به انسان منتقل کنیم.
در ایران بیشترین و مهم ترین پیوند مربوط به پیوند کلیه می باشد؛ هنگامی که کلیه کارکرد خود را از دست میدهد نیاز به پیوند کلیه بوجود می اید که ازمیزان فیلتراسیون به این مشکل پی برده می شود : هنگامی که  فیلتراسیون زیر 20 میلی لیتردر دقیقه شود فرد نیاز به دیالیز پیدا میکند و یا دچار اورمی می شودکه علایمی مانند پوست کاهی رنگ، تهوع، استفراغ و ورم و تنفس اورمیک را دارا می باشند و باید دیالیز شوند و زمانی که فرد به این مرحله می رسد پبوند کلیه باید انجام شود که دربعضی کشورهای پیشرفته برای انجام آن یکسری سازگاری هایی بین بافت ها انجام می­دهیم اما در کشور ایران تنها پیش شرط برای پیوند کلیه سازگاری گروه خونی می باشد پس فردی با گروه خونی o میتواند به همه کلیه دهد.

دهندگان کلیه:(source)

1)زنده هستند←خودش دو نوع دارد←1)خویشاوند(به علت تشابه  ژنتیکی بهتر است)

 2)غیرخویشاوند(خرید و فروش اعضا) که در خارج از کشور به حالت خرید و فروش نمی­باشد و صرفا مثل یک چرخه می باشد.
2)مرده هستند←خودش دو نوع دارد←1)فرد دچار مرگ مغزی شده(ارگان ها سالم میباشد اما مغز کارکرد خود را ازدست داده است)

                                          ←2)فرد دچار سکته ی قلبی شده( درایران این نوع دهنده را نداریم)

در ایران از افراد سکته ی قلبی استفاده نمیشود چرا که اگر این افراد دچار سکته ی قلبی شدند و با احیا قلبشان دوباره کار نکرد بلافاصله از این ارگان ها استفاده میکنند (که ایران از این امکانات بی بهره می باشد)
دقت شوند که هنگام پیوند کلیه دو کلیه ی ناسالم را خارج نمیکنند بلکه کلیه ی جدید در لگن قرار میگیرد و از همام ناحیه به میزنای و آئورت متصل میشود. این بیماران تا اخر عمر باید داروهای ایمونوساپرسور استفاده کنند چرا که حتی اگر در major antigenها سازگاری وجود داشته باشد، ممکن است در minor ها ناسازگاری وجود داشته باشد. 

رسپتورهای سیستم ایمنی ذاتی

رسپتورهای سیستم ایمنی ذاتی به چند حالت می­باشند :

1) همراه با سلول (cell associated) که به سه فرم می­باشد : الف) روی غشا سلولها : باکتری ها و پاتوژن های خارج سلولی را شناسایی می­کنند. ب) داخل سلولی : پاتوژن هایی که به داخل سلول می­روند را شناسایی کرده (اکثراً ویروس ها) ، فرم داخل سلولی یک سری انواع داخل سیتوزولی و روی غشا اندوزوم های داخل سلولی را نیز شامل می­شود.  ج) روی غشا ارگانل های داخل سلولی

2) به فرم محلول (در ترشحات و پلاسما و...) مثل C Reactive Proteins و سورفاکتانت و کمپلمان ها که فعال شدن آن 3 مسیر دارد : الف) مسیر کلاسیک که متعلق به سیستم ایمنی اختصاصی می­باشد. ب) alternative که مختص ایمنی ذاتی است. ج) مسیر لکتین که مختص سیستم ایمنی ذاتی است اگرچه مسیرش همانند کلاسیک است ولی چون دخالت آنتی بادی را ندارد مسیر لکتین ذاتی محسوب می­شود.

* C Reactive Proteins پروتئین های التهابی اند و میزان آن در بیماران عفونی بالا می­باشد.

Toll-like Receptors (TLR): واحد خارج غشایی دارند که لیگاند را شناسایی می­کنند. ( PAMPs یا همان DAMPs )، از دیگر اجزای آن دم داخل سیتوپلاسمی می­باشد که وظیفه سیگنال رسانی را به عهده دارد و همچنین قسمتی دارند که از غشا عبور می­کند (چه غشای سلول و چه اندوزوم)

* یک سری از Toll-like Receptors مثل رسپتورهای 2 و 4 و 5 و 6 روی سطح سلول قرار دارند ، سری دیگر مثل رسپتورهای 3 و 7 و 8 و 9 روی غشا اندوزوم های داخل سلولی قرار دارند.

* این نوع از رسپتورها می­توانند به شکل دایمر در کنار هم قرار گیرند و لیگاند را شناسایی کنند. بعضی از آن ها هومو دایمر هستند مثل TLR2 و TLR4 و بعضی دیگر هترو دایمر مثل TLR2+6وTLR1+2. (هترو دایمر باعث شناسایی طیف وسیع تری از لیگاندها می­شود)

* رسپتورهای 3/7/8/9 اسید نوکلئیک های (DNA و RNA) مربوط به پاتوژن را شناسایی می­کنند.
رسپتور 3 : مسئول شناسایی double stranded RNA می­باشد که یک ویژگی مربوط به ویروس های در حال تکثیر می­باشد.

رسپتور 7 و 8 : مسئول شناسایی single stranded RNA که مربوط به پاتوژن (داخل اندوزوم) می­باشد.(اما RNA انسان داخل سیتوپلاسم است پس توسط این رسپتور شناسایی نمیشود.)

رسپتور 9 :  DNAهای غنی از CPG که در باکتری های R متیله هستند مورد شناسایی قرار می­دهند.
رسپتور 4 : مسئول شناسایی لیپو پلی ساکارید های باکتری گرم منفی

رسپتور 5 : مسئول شناسایی فلاژنین باکتری

رسپتور 2 : به صورت هومو دایمر و هترو دایمر با رسپتورهای 1 و 6 می­توانند اجزای دیگری از باکتری را شناسایی کنند.

وظایف رسپتور های ذاتی به فرم محلول در پلاسما: