Actinomycine D

از یک استرپتومایسز در سال 1940 گرفته شده است و  مشاهده کردند دارای  اثر سایتوتوکسیک بوده و می¬تواند روی DNA اثر بگذارد.

دارای بخش مسطح است از نوع phenoxazinone است یک بنزوکینون است (پیوند دوگانه نیتروژن و پیوند دوگانه اکسیژن). د
و بخش دیگر دارد که دارای یک پپتید 5 آمینواسیدی است که به صورت حلقوی در آمده و هر دو طرف آن مشابه یکدیگر است. بخش مسطح میتواند به صورت intercalator عمل کرده و بخش های دیگر داخل شیار باریک شود (groov binder) اسیدهای آمینه میتوانند با باز های داخل DNA تداخلات از نوع پیوند هیدروژنی را ایجاد کنند.
مکانسیم آن جلوگیری از ساخت DNA وابسته به RNA است.

یعنی اجازه نمی دهد از روی DNA ، RNA ساخته شود در قسمت هایی قرار می‌گیرد که نزدیک قسمت transcriptional است، باعث مهار طولانی شدن RNA ساخته شده از روی DNA می شود.

مکانیسم های دیگری هم برای این ترکیب در نظر گرفته میشود که چندان حائز اهمیت نیست.