آنتی بیوتیک های گلیکوپپتیدی و پپتیدی

ترکیبات گلیکوپپتیدی:

ترکیبات گلیکوپپتیدی ترکیباتیاند که قند و آمینواسید دارند و می- توانند اثرآنتیبیوتیکی داشته باشند. بدن انسان از طریق تاثیر

ترکیبات پپتیدی کوچک و بزرگ و هورمونها، بر رسپتورها عمل میکند. میکروبها برای دفاع از خود یک سری ترکیبات پپتیدی

ترشح میکنند، که این ترکیبات اثر ضدمیکروبی دارند. گلیکوپپتیدها cross link پلیسیکلیک )چندحلقهای( هستند. این حلقهها باهم

شدهاند و در ساختمان آنها آمینواسیدهای غیرمعمول وجود دارد. مثلا کلروفنیلآلانین در بدن وجود ندارد؛ اما میکروبها میتوانند آن

آمینواسید میسازد درصورتی که این ترکیبات L را بسازند. بدن ما آمینواسید دارند. این ترکیبات گلیکوزیلهاند و قندهای مختلفی D

دارند؛ به خاطر داشتن آمینواسید در آب محلولاند؛ پپتیدها چون گروههای آمیدی و درنتیجه توانایی برقراری پیوند هیدروژنی دارند،

درآب محلول اند و عمدتا هر ترکیبی که پپتید داشته باشد، محلول است. با توجه به نوع پپتید این ترکیبات، میتوان آنها را از لحاظ

اسیدی، قلیایی یا خنثی بودن طبقه بندی کرد. مثلا بعضی از آنها آمینواسیدهای اسیدی، مثل آسپارتیک اسید زیاد دارند و بعضیها

گروههای قلیایی مثل لایزین بیشتر دارند. بعضی هم به تعداد برابر گروه اسیدی یا بازی دارند. این ترکیبات به علت آبدوستبودن،

جذب خوراکی خوبی ندارند.

تتراسایکلین ها

تتراسایکلین‌ها آنتی بیوتیک هایی هستند که دارای 4 حلقه می‌باشند.
در اصل به ترکیباتی که از راه طبیعی از محیط کشت یک میکروارگانیسم دیگر بدست آمده اند، آنتی بیوتیک می‌گویند.
 ولی در اصطلاحِ ترکیباتِ ضد باکتری، گاهی اوقات به سولفونامید‌ها هم که طبیعی بدست نیامده اند، آنتی‌بیوتیک گویند. کینولون ها هم ترکیب مادر (اصلی‌شان) سنتتیک بوده و در آزمایشگاه کشف شده ولی به آنها نیز آنتی بیوتیک می­گویند.
اما مفهوم اصلی آنتی بیوتیک این است که به طور طبیعی حاصل از متابولیسم یک میکروارگانیسم باشد. به همین علت بهتر است در مورد واژه شناسی و اصطلاحات مربوط به این موضوع سخت گیری نشود. تتراسایکلین ها اولین بار در سال 1945 در بررسی روی خاک های مختلف که احتمال وجود میکروارگانیسم‌هایی که ترکیبات ضد باکتری تولید می‌کنند، کشف شد.
دانشمندانی که در این زمینه فعالیت می­کردند، خاک های مختلفی از کشورهای مختلف کشت می­دادند تا گونه هایی از استرپتومایسز توانستند ترکیبی را ترشح کنند که دارای یک چنین ساختارهایی بود.
اولین ترکیبی که خاصیت دارویی از خودش نشان داد و کشف شد، کلروتتراسایکلین(chlortetracycline)  بود (که دارای اتم کلر در ساختار خود می­باشد) و بعد از آن تتراسایکلین ها کشف شدند.

آنتی بیوتیک های ضد تومور

واژه آنتی تومور آنتی بیوتیک به دسته ای از ترکیبات گفته می‌شود که آنها را از میکروارگانیسم استخراج می کنند.

این دسته از ترکیبات دارای ساختار طبیعی می باشند که ممکن است تغییراتی برای افزایش اثر گذاری یا کاهش عوارض جانبی بر روی آنها صورت گیرد.

ممکن است مشتقات بسیاری از آنها ایجاد کنند و فقط چند تا از آنها وارد بازار بشود.

مهمترین محل تداخل آنها DNA میباشد اما ممکن است بر روی پروتئین ها و mRNA هم اثر کنند.

بعضی از آن‌ها از گیاهان بدست آمده و بعضی دیگر از میکروارگانیسم ها و گروهی دگر هم از بی مهره های دریایی. (منبع همه‌شان طبیعی است.)

در این جلسه مکانیسم های شاخص آنها توضیح داده خواهد شد همچنین موارد استفاده و عوارض جانبی شایع بعضی گفته می‌شود.

گروه هایی که مورد مطالعه قرار میگیرند شامل موارد زیر است:

1-actinomycin D

2-mitomycin C

3-bleomycin

 4-anthracycline

5-podophylotoxin

6-camptotheci