آنتاگونیست های selective گیرنده های α1

این دسته شامل:

ساختار های دارای حلقه quinazoline (حلقه quinazoline حاصل جوش خوردن یک حلقه بنزن به یک حلقه pyrimidine میباشد.) مانند Prazosin (سردسته این ترکیبات) ،  Terazosinو Doxazosin

و ساختار های nonquinazoline benzensulfonamides مانند Alfuzosin، Tamsulosin و Silodosin می‌باشد.

نکته:

نامگذاری در حلقه های هتروسیکل به این گونه است که در تک حلقه ای ها نامگذاری از هترواتم شروع میشود ولی در چند حلقه ای نامگذاری از اتم های next to junction شروع میشود (کربن های 1،4،5،8) و باید کربنی برای شروع نامگذاری برگزید که که به هترواتم عدد کوچکتری تعلق گیرد. آنتاگونیست های α₁-selective به صورت اختصاصی بر روی گیرنده های α₁اثر کرده و با کاهش تونیسیته عضلات عروق باعث گشاد شدن آنها و نهایتاً کاهش فشار خون در درمان hypertension میشوند.معمولا اکثر آنها دارای ساختار

 4-amino-6,7-dimethoxyquinazoline ring system هستند. که بخش  4-amino-6,7-dimethoxyquinazoline  در این ساختارهای quinazoline تکرار میشود.

شرح ساختار کلی آنتاگونیست های selective گیرنده های α₁:

  4-amino-6,7- dimethoxyquinazoline که پیش از این توضیح داده شد، از طریق یک spacer (که این spacer میتواند به صورت یک حلقه piperazine باشد) به یک حلقه   furanیا tetrahydrofuran که یک acyl moiety (مشتقات دارای گروه کربونیل مثلاً فوران کربونیل در اینجا) می‌باشد متصل شده است.