ساختار پروتئین ها و انواع پروتئین ها و آلزایمر

پروتئین ها در چهار سطح طبقه بندی می شوند.

1) توالی اسید آمینه ای

2) ارتباط اسید آمینه های i , i+4 (صفحات چین دار بتا و مارپیچ آلفا) (ارتباط ساختمان اول با خودش)

3)ارتباط چند مارپیچ آلفا با یکدیگر و با صفحات چین دار بتا (ارتباط چند ساختمان دوم)

4) در صورت داشتن چند زنجیره پلی پپتیدی (ارتباط چند ساختمان سوم) 

هر سطح از این ساختمان ها پایه گذار سطح بعدی هستند و سطح n وابسته است به سطح های کوچکتر از n

ساختار اول

به توالی پروتئین که به صورت رشته‌ای از اسیدهای آمینه می‌باشد گفته می‌شود. پروتئین‌ها پلیمرهایی خطی از اسیدهای آمینه هستند که با پیوند پپتیدی بهم متصل شده‌اند.

ساختار دوم

به نظم‌های موضعی گفته می‌شود که پروتئین در حین تاشدگی به خود می‌گیرد. ساختار دوم پروتنئین‌ها خود به چند دسته تقسیم می‌شود:

ساختار دوم قسمتی از یک پروتئین؛ مارپیچ آلفا به رنگ خاکستری و صفحه بتا به رنگ قرمز نمایش داده شده

مارپیچ آلفا ساده‌ترین و انعطاف پذیرترین ترتیب، کونفرماسیونی مارپیچی و راست گرد بود به نام مارپیچ آلفا. مارپیچ آلفا یکی از ساختارهای دوم رایج در پروتئین‌هاست. مارپیچ آلفا یک مارپیچ راستگرد است که ساختار آن هر۵.۴ آنگستروم یکبار تکرار می‌شود. در هر دو مارپیچ آلفا، ۳.۶ اسید آمینه وجود دارد. یعنی هر ۱.۵ آنگستروم یک اسید آمینه در طول مارپیچ آلفا قرار می‌گیرد. هر گروه کربوکسیل و آمین در مارپیچ آلفا با اسید آمینه‌ای با فاصله چهار تا از خود، دارای باند هیدروژنی می‌باشد و این الگو در سراسر مارپیچ، غیر از چهار اسیدآمینه در دو انتهای آن تکرار شده‌است.

صفحه‌های بتا: ساختار صفحه‌های بتا، ساختار دوم بسیارکشیده و چین‌دار می‌باشد. یکی از تفاوت‌های مهم صفحه‌های بتا با مارپیچ آلفا این است که اسیدآمینه‌هایی که معمولاً در ساختار اول زنجیره پروتئینی با فاصله زیاد از هم قرارگرفته‌اند، برای تشکیل این ساختار در مجاورت یکدیگر قرار می‌گیرند بنابراین صفحه‌های بتا تمایل به سختی داشته و انعطاف‌پذیری ناچیزی دارند. پیوندهای هیدروژنی بین‌رشته‌ای که میان گروه‌های CO یک رشته بتا و NH رشته بتای مجاور ایجاد می‌شوند، به صفحات بتا پایداری می‌بخشند و باعث می‌شوند که این صفحات ظاهری زیگزاگ داشته باشند.

تفاوت ها و شباهت های سلول های یوکاریوتی با پروکاریوتی

تفاوت‌های یوکاریوت‌ها و پروکاریوت‌ها
یوکاریوت‌ها	پروکاریوت‌ها
فاقد هسته	فاقد هسته
دارای اندامک‌های غشادار و مشخص و دستگاه غشایی درونی	فاقد اندامک‌های محدود به غشا
فاقد اندامک‌های محدود به غشا	اندازه یک سلول پروکاریوت ۱ تا ۱۰ میکرومتر است.
اندازه بسیار متنوعی دارند.	ماده ژنتیکی سلول در ناحیه شبه‌هسته‌ای موسوم به نوکلئوئید متمرکز شده است.
ماده ژنتیکی یک سلول یوکاریوتی عمدتاً در هسته متمرکز است.	سلول‌های دارای یک نوع RNA پلی مراز هستند.
ماده ژنتیکی سلول در ناحیه شبه‌هسته‌ای موسوم به نوکلئوئید متمرکز شده است.سلول‌های یوکاریوتی دارای سه نوع RNA پلی مراز اصلی هستند. البته کلروپلاست و میتوکندری آن نیز RNA پلی مراز دارند.	ماده ژنتیکی سلول پروکاریوتی از لحاظ کمیت ۷۰۰ مرتبه کم‌تر از ماده ژنتیکی نوع یوکاریوتی است.
ماده ژنتیکی سلول پروکاریوتی از لحاظ کمیت ۷۰۰ مرتبه کم‌تر از ماده ژنتیکی نوع یوکاریوتی است.	تاژک سلول پروکاریوتی از جنس پروتئین فلاژلین است.
تاژک سلول یوکاریوتی عمدتاً از جنس پروتئین استوانه‌ای شکل میکروتوبول است.	تاژک در حال حرکت، دارای حرکت چرخشی است
تاژک سلول پروکاریوتی از جنس پروتئین فلاژلین است.تاژک در حال حرکت، دارای حرکت شلاقی است	فرایندهای آندوسیتوز و اگزوسیتوز را نمی‌توان یافت
فرایندهای آندوسیتوز و اگزوسیتوز را فقط در انواع یوکاریوتی می‌توان یافت	حجم یک سلول پروکاریوتی کم است.
حجم یک سلول یوکاریوتی هزاران بار بزرگتر از نوع پروکاریوتی است.	فرمانروی باکتری‌ها شاخص‌ترین نوع پروکاریوت‌ها هستند.
فرمانروهای آغازیان -گیاهان- جانوران – قارچ‌ها در این گروه قرار دارند.	فرایند رونویسی در سلول‌های پروکاریوت‌ها کمی ساده‌تر از سلول‌های یوکاریوتی است؛ و فاقد اینترون و اگزون (البته در آرکی‌باکتری‌ها استثا)
فرایند رونویسی در سلول‌های یوکاریوت کمی پیچیده‌تر از سلول‌های پروکاریوتی است. دارای اینترون و اگزون	دارای معدودی پروتئین (اکثراً آنزیم) است و فاقد هیستون
فرایند رونویسی در سلول‌های پروکاریوت‌ها کمی ساده‌تر از سلول‌های یوکاریوتی است؛ و فاقد اینترون و اگزون (البته در آرکی‌باکتری‌ها استثا)دارای پروتئین‌های متنوع است و دارای ۴ تا ۵ نوع هیستون که به دی‌ان‌ای پیوسته‌اند.	فاقد پروتئین‌های اکتین یا شبه میوزین
دارای معدودی پروتئین (اکثراً آنزیم) است و فاقد هیستون	فاقد میکروتوبول
دارای پروتئین‌های اکتین یا میوزین است.	کروموزوم‌های نوکلئوپروتئین ندارند.
فاقد پروتئین‌های اکتین یا شبه میوزیندارای میکروتوبول است.	میتوز ندارند.
فاقد میکروتوبول	دارای یک مولکول دی‌ان‌ای حلقوی
کروموزوم‌های نوکلئوپروتئین دارند.	ریبوزوم S۷۰ دارند؛ کوچکتر و ساده‌تر
کروموزوم‌های نوکلئوپروتئین ندارند.	سانترومر یا کینه توکور ندارند.
میتوز و میوز دارند.	هستک ندارند.
میتوز ندارند.ژنوم آن‌ها بیش از یک مولکول دی‌ان‌ای خطی است.	از هر ژن یکی دارند.
دارای یک مولکول دی‌ان‌ای حلقویریبوزوم S۸۰ دارند. بزرگتر و پیچیده‌تر البته در کلروپلاست و میتوکندری خود از نوع S۷۰ دارند.	یک نقطه شروع همانندسازی دارند؛ و دوجهتی
ریبوزوم S۷۰ دارند؛ کوچکتر و ساده‌ترسانترومر یا کینه توکور دارند.	سنتز همه زنجیره‌های پلی پپتیدی با متیونین فرمیله آغاز می‌شود.
سانترومر یا کینه توکور ندارند.	ردیف پرینبو (TATAATG) در نزدیکی نقطه آغاز راه‌انداز جای دارد.
یک یا چند هستک دارند	کلاهک ندارد.
هستک ندارند.	فاقد پروتئین‌های پیوسته به انتهای mRNA است.
دارای کیپه‌های متعدد از یک ژن	وجود ردیف پلی A در انتهای ۳پریم در mRNA نادر است.
از هر ژن یکی دارند.	mRNA چندژنی (پلی سیسترونی) در آن‌ها متداول است.

 

 

برای کسب درآمد وارد لینک زیر شده و ارز دیجیتال pi را استخدام کنید. کد دعوت: wight

https://minepi.com/wight

تروپومیوزین

تروپومیوزین آلفا-مارپیچ پروتئین مارپیچ دو رشته ای موجود در شبکه رشته ای سلول ها است.

میوزین و اکتین اسکلت

تمام موجودات زنده شامل ساختارهایی هستند که تمامیت جسمی به سلول های خود را دارند. این سازه در مجموع به عنوان اسکلت سلولی شناخته شده است، و یکی از مهمترین و سیستم های قدیمی پلیمر رشته اکتین پروتئین است. ساختار دوم از پروتئین، تروپومیوزین ، بخشی جدایی ناپذیر از ترین رشته های اکتین در حیوانات است.

تروپومیوزین یک خانواده بزرگ از اجزای جدایی ناپذیر از رشته های اکتین  است که نقش مهمی در تنظیم عملکرد رشته های اکتین در هر دو عضله و سلول های غیر ماهیچه ای بازی می کند. این پروتئین ها حالت های مختلفی دارند از میله ای شکل گرفته تا ساختارهای داغ سیم پیچ یا هومو-دیمر که در طول شیار α-مارپیچ از ترین رشته های اکتین دروغ است. تعامل در امتداد طول رشته اکتین رخ می دهد.