آینده استنشاق پودر خشک
در 1995 نوشتند و خواندیم که : احتمالاً افشانههای پودر خشک چنددوزی نشانه موج جدیدی از رهایش اورسل پودری خواهند بود. امروزه(بیست سال بعد) هیچگونه DPI فعالی در بازار موفق نبوده است. اولین تحقیقات درباره چشم‌انداز امیدوارکننده داروهای اورسلی برای ژن و پپتیددرمانی نیز در اوایل دهه 1990 منتشر شدند. براساس پیش‌بینی‌ها، فرمولاسیون‌های بهینه در آینده نزدیک با دستگاه‌های اصلاح‌شده رهایش اورسل ترکیب می‌شوند و دوز‌های تکرارشونده را ممکن می‌سازند. دوباره بیست سال بعد بازهم مشخص گردید که هنوز هم به دستگاه‌های اورسلی کارآمدتری نیاز دارند، فرمول‌ها باید ایمن‌تر باشند و بایستی از لحاظ دسترسی زیستی بهبود داده شوند.
مک‌الوری و همکاران نتایج استنشاق پروتئین در مقالات مختلف را مقایسه کردند و نشان دادند که دسترسی زیستی ترکیبات دارای وزن مولی (MWs)<10 kDa از صفر تا 100 متغیر است اما MWs>kDa 60% بیشترین مقدار می باشد. بنابراین دسترسی زیستی در اغلب موارد در مورد درمان‌های مقرون‌بصرفه و مطمئن بسیار پایین می‌باشد. علاوه بر این مصرف ریوی کاندید‌های جذاب آن زمان مانند انسولین، امروزه چندان مهم نیست زیرا دستگاه‌های تزریق زیرجلدی بهبود یافته‌اند و روش‌های داروشناختی نوینی برای بیماران دچار دیابت نوع 2 ابداع شده است. نمونه‌های فوق نشان می‌دهند که پیش‌بینی آینده DPIدرمانی بسیار دشوار است. در نهایت بسیاری از زیست‌داروهای بزرگ برای استنشاق مناسب نیستند. به نظر می‌رسد مولکول‌های کوچکتر مانند لودوپا، لوکساپین و ایلوپروست یا سیلدنافیل(MWs<<1 kDa) از اینده روشن‌تری برخوردار هستند. در حال حاضر درمان بیماری‌های التهابی ریه با آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی در کانون توجه قرار گرفته است. یکی از مزایای آنها، نهشت مستقیم در محل التهاب می‌باشد و در نتیجه غلظت موضعی آنها افزایش می‌یابد و در نهایت درمان بدون افزایش اثرات نامطلوب، کارآمدتر می‌گردد. غلظت بالاتر باعث می‌شوند ارگانیسم‌های مقاوم در برابر درمان، بازهم در برابر داروهای باکتری‌کش آسیب‌پذیر گردند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی پودری هم‌اکنون به بازار راه یافته‌اند یا اینکه انتظار می‌رود در آینده نزدیک وارد بازار شوند. از افشانه کپسولی کلاسیک برای مصرف تمامی داروهای فوق استفاده می‌شود. درمان بیماری‌هایی مانند TB به دلیل استفاده از دوز بالاتر بشدت چالش‌برانگیز می باشد. موفقیت درمان ریوی TB در اینده به توسعه ترکیب داروهای هم‌نیروزا و DPIهای دوزبالای کارآمد برای کمینه‌سازی تعداد استنشاق‌ها بستگی دارد. اخیراً برخی از مطالعاتی که درباره اثبات‌شده هم‌نیروزایی ترکیب‌های آنتی‌بیوتیک انجام شده‌اند، نیز مورد بازنگری قرار گرفته‌اند. ضرورت رعایت دقیق دستورالعمل‌ها توسط بیمار، کاهش خطاهای بیمار و پیگیری درمان بخصوص در مورد آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی برای درمان حیاتی هستند. در عین حال امروزه انتظارات زیادی از واکسیناسیون ریوی پودر خشک وجود دارد. مزایای آن عبارتند از بهبود ثبات، عدم نیاز به ترکیبات بیشتر و مصرف غیرتهاجمی. با این حال واکسن‌های استنشاقی به عنوان داروهایی با مصرف‌یکباره بشدت به پایایی بالای دوز ذرات ریز رها‌شده در ناحیه هدف بستگی دارند. موفقیت در این زمینه مستلزم برخورداری از فناوری فوق‌کارآمد در زمینه افشانه است که در عین حال بایستی قابل دفع، ساده و ارزان باشد. علاوه بر این توسعه سیستم‌های بازخورد و آموزش بازیافتنی برای افشانههای یک بار مصرف به منظور تمرین مانور استنشاق و بررسی استنشاق صحیح در خلال رهایش واکسن حیاتی است. DPIهای مصرفی داروهای هیگروسکوپیک و آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه می‌شوند. برای داشتن انتظارات واقع‌بینانه از اینده بهتر است چندان به کاربردهای امکان‌پذیر توجه نکنید بلکه تکنیک DPI و کارهای امکان‌پذیر با این تکنیک را در نظر بگیرید. پیشرفت‌های اتی قطعاً از ابزارهای جدید استفاده می‌کنند. طراحی و توسعه DPIهای جدید قطعاً از کمک رایانه برخوردار خواهد بود. CFD و روش اجزاء گسسته می‌توانند به بهینه‌سازی میدان جریان و رفتار ذره در داخل و قطعه پیش‌دهانی افشانه تا فضای دهان کمک کنند. تکنیک‌های جدید چاپ سه‌بعدی به تهیه سریع نمونه اولیه DPI و تهیه قالب قطعات بخش بالایی جهاز تنفسی را براساس اسکن‌های CT باکیفیت، کمک خواهند کرد. تصویربرداری همزمان امکان نتیجه‌گیری بهتر درباره رسوب در جهاز تنفسی بیماران دچار بیماری‌های ریوی کمک می‌کند و در نهایت درمان شخصی با استفاده از داروهای بسیار گران را آسان می‌سازد. اما مهمترین مسئله، کاهش هزینه درمان استنشاقی است بخصوص با توجه به فشاری که بر بودجه سلامت وارد می‌کند و تقاضای فزاینده برای درمان‌های استنشاقی در کشورهای در حال توسعه و جدیداً توسعه‌یافته. برخی از چالش‌ها و اهداف طراحی و توسعه DPIهای اینده در جدول 1 نشان داده شده است.
