مزایای واکسیناسیون استنشاقی از راه بینی

برای اکثر میکروب ها ،مخاط اولین مانعی است که باید از آن عبور کرد. بنابراین این موضوع تعجب آور نیست که این مخاط مخاطب بسیار ایمن و کامل است.

نشان داده شد که حتی مقادیر کمی از آنتی‌ژن واکنش محافظتی ایجاد می‌کند. این امر به عنوان یک استدلال قابل توجه است، اگر با سویه های بذر واکسن فعلی H1N1 مقابله کند و حجم مرتبط با تولید ویروس در تخم مرغ ها در نظر گرفته شود.

همچنین یک مزیت واضح است که واکسیناسیون بینی باعث القای مخاطی (حفاظت در محل عفونت) و ایمنی سیستمیک می شود.

در مقابل، واکسیناسیون عضلانی در ابتدا باعث پاسخ سیستم ایمنی بدن (تشکیل آنتی بادی) می شود. علاوه بر این، واکسیناسیون داخل بینی ممکن است حفاظت در برابر عفونت در سایر نقاط مخاطی مانند ریه، روده و دستگاه تناسلی را فراهم کند و حفاظت متقابل را در برابر سویه های مختلف از طریق ترشح آنتی بادی های مخاطی فراهم می کند.

 یکی دیگر از مزیت های مهم استنشاق از راه بینی این است که به راحتی قابل دسترسی است.

رها کردن یا استفاده از اسپری درون‌بینی، اگرچه یک عامل مهاجم نیست ولی باعث ناراحتی بیماران می شود.

این موضوع مهم است، زیرا بسیاری از افراد از این روش تزریق به علت هراسی که دارند اجتناب می کنند؛

استنشاق واکسن از راه بینی

مدارک بسیار زیادی وجود دارد که نشان میدهد استنشاق واکسن از راه بینی در موش پاسخ ایمنی موکوزی را در بخش های مختلف تقویت می بخشد. مخصوصا اگر با ادجوانت های مختلفی ترکیب شده باشد.

اگرچه گاهی این موضوع که تمایز قائل شویم بین استنشاق واکسن از راه بینی و یا یک مسیر کانال مانند جهت ورود واکسن به شکل غیر مستقیم به ریه جانوران مشکل است.

وضعیت استنشاق پودر خشک در زمان حال

توسعه مفهومی افشانههای جدید یک دوره 15-10 ساله را در بر می‌گیرد. آنچه که چند سال پیش شروع شده است احتمالاً تا پنج سال آینده به دست بیماران نخواهد رسید. ادبیات امتیاز اختراعات وضعیت جاری را بخوبی نشان می‌دهند اما نمی‌توانند مشخص سازند کدام یک از طرح ها موفقیت‌آمیز خواهند بود؛ تنها چند مورد از اختراعات امتیازدار وارد بازار می‌شوند. بنابراین مرز بین گذشته و حال کمرنگ می باشد و برای حفظ پیوستگی مطالب دوره نزدیک به 1990 به بعد به عنوان حال در نظر گرفته می‌شود. در حال حاضر می‌توان حداقل پنج جریان اصلی توسعه استنشاق پودر خشک را شناسایی نمود که عبارتند از:

سیستم دارورسانی استنشاقی

مروری کوتاه بر تاریخچه و اهمیت موضوع:

این مسیر شامل استنشاق دارویی است که بصورت گاز، مایع یا پودر می‌باشد. دارو از طریق نایچه به درون ریه‌ها جذب می‌گردد. مساحت بزرگ نایچه و واسکولاریزاسیون عالی آن به رهایش موثر و غیرتهاجمی دارو با غلظت مناسب کمک می‌کند و در عین حال تاثیر سمی دارو را به حداقل می‌رساند. مزایای این شیوه عبارتند از اجتناب از متابولیسم توسط ریه و دسترسی به دستگاه رهایش مبتنی بر نبولایزر سنجه‌دار[1] با قابلیت رهایش دوز دقیق بصورت پودر، گاز یا مایع.

عوامل ضد سرطان (آلکیله کننده ها)

عوامل آلکیله کننده
mustard ها جزء اولین آلکیله کننده هایی بودند که شناسایی شدند و در شیمی درمانی مورد استفاده قرار گرفتند.

ترکیبی مثل مکلوراتامین، ترکیبی است که با DNA وارد واکنش می شود؛ در واقع با NH₂ ناحیه 2 و نیتروژن ناحیه 7 گوانین واکنش می دهند.

در پورین ها نیتروژن ناحیه 7 فعال است؛ اما در گوانین، هم N ناحیه 2 و هم N ناحیه 7، فعال است.

شکل 1: نیتروژن ها ی نوکلئوفیل در گوانین
ترکیبات آلکیله کننده، ترکیباتی الکتروفیل هستند (با داشتن گروه های الکتروفیل) که می توانند با نوکلئوفیل های داخل بدن واکنش دهند.
نیتروژن 2 و 7 در گوانین جزء نوکلئوفیل هایی است که می تواند با این ترکیبات الکتروفیل وارد واکنش شود.
عوامل الکتروفیل (آلکیله کننده ها)، یا دارای بخش های مثبت هستند یا بخش هایی دارند که می تواند با نوکلئوفیل ها واکنش دهد و در مراحل Replication و transcription می توانند دخالت کنند و مانع این عمل شوند.

اما مشکلی که وجود دارد آن است که در سطح بسیاری از پروتئین های بدن نیز عوامل نوکلئوفیلی مثل SH و OH وجود دارد که می توانند با عوامل آلکیله کننده واکنش دهند که این مشکل جزء عوارض جانبی این ترکیبات محسوب می شود. عوامل نوکلئوفیل در داخل DNA میتوانند ایجاد cross link های intrastrand (درون رشته ای) و interstrand (برون رشته ای) کنند.

شکل2: cross link درون رشته ای سمت راست و برون رشته  ای سمت چپ

شکل3: آلکیلاسیون DNA توسط chlormethine (یک نیتروژن موستارد)، نوعی cross link برون رشته ای (interstrand)
پس می توان ۲ نوع کراس لینک ایجاد کرد.
آلکیلاسیون ایجاد میس کد می کند یعنی نحوه قرار گرفتن باز ها با روند طبیعی متفاوت است.
برای مثال اگر قرار است یک ترکیب به عنوان دهنده پیوند هیدروژنی عمل کند، به عنوان گیرنده عمل می کند فلذا نحوه اتصال بازها تغییر می کند که موجب حالت میس کد می شود.
کراس لینک ۲ نوع است: یک نوع به صورت اگر ۲ عامل نوکلئوتید روی یک رشته قرار بگیرد و عامل آکلیله کننده متصل به ۲ نوکلئوتید در یک رشته DNA شود،Intrastrand crosslinking رخ میدهد که یک نوع تداخلی است که دارو می‌تواند ایجاد بکند.

نوع دیگر به این صورت است که روی ۲ رشته با فاصله مشخص باشند و Alkylating Agent که دارای گروه های متعدد ترک شونده هستند و حداقل باید ۲ گروه ترک شونده داشته باشند تا بتوانند Cross-link را ایجاد کنند و پیوندی که ایجاد می شود بین ۲ رشته مختلف ایجاد می شود.

بین این ۲ نوع تداخلی که ماده آلکیله کننده ایجاد می کند، تداخل بین دو رشته موثرتر است یعنی مانع این می شود که ۲ رشته از هم باز شوند. به علاوه اینکه حجم گروه آلکیله کننده نیز مهم است و اگر حجیم باشد، آنزیم هایی که این گروه ها را شناسایی می کنند راحت تر گروه های حجیم را شناسایی می کنند ولی اگر کوچک باشند به راحتی شناسایی نمی شوند.
پس interstarnd crosslink ها بهتر از instrastrand crosslink ها هستند و به طور موثری در سرطان مورد استفاده قرار می گیرند.

قسمت های نوکلئوفیلیک در نوکلئوئیک اسید ها:
در آدنین ۲ نیتروژن گروه نوکلئوفیل هستند و هرکدام یک جفت الکترون آزاد دارند که دخالتی در سیستم آروماتیک حلقه ندارند و به طور آزاد می توانند به عنوان عوامل نوکلئوفیل عمل بکنند.
در گوانین نیتروژن شماره ۷ و نیتروژن NH2 و در سایتوزین نیتروژن NH2 به عنوان عوامل نوکلئوفیل عمل می‌کنند.

Miscode: در حالت طبیعی سیتوزین در مقابل گوانین قرار می گیرد و ۳ نوع پیوند هیدروژن بین آنها برقرار می شود. گوانین به عنوان گیرنده و NH2 سایتوزین به عنوان دهنده عمل میکند و گوانین ۲ بار به عنوان Donor و یکبار به عنوان Acceptor عمل می کند.

 

 

درمان سرطان

1.      روش جراحی

2.      درمان ایمونولوژیک

3.      استفاده از ترکیبات شیمیایی

4.      روش اشعه درمانی(Radiotherapy)

بسته به نوع و حجم سرطان، stage بیماری، از یکی از این روش ها یا به صورت تلفیقی از آنها استفاده می شود.

عوامل ایجاد کننده ی سرطان

1.      موتاسیون
در سلول های بدن ما همواره موتاسیون رخ می دهد اما عواملی در بدن وجود دارند که این موتاسیون ها را اصلاح می کنند. اما گاهی موتاسیون های متعدد و با سرعت بالا می توانند در روند سرطانی شدن مؤثر باشند.

2.      تغییر بیان ژن

برای سرطانی شدن، تنها موتاسیون کافی نیست؛ در واقع وجود هم initiation و هم promotion مؤثر است. (این دو باید در کنار هم باشند.)

موتاسیون های اولیه به عنوان initiator عمل می کنند و باعث شروع می شوند و فاز promotion وقتی روی می دهد که این سلول های موتاسیون یافته با موادی دیگر برخورد می کنند و این روند را ادامه می دهند و باعث ارتقای تومور خوش خیم به مراحل بدخیم شده و یا باعث ارتقای تومور بدخیم به حالت جداشونده و متاستاز می شوند.  

معمولاً initiator ها در دوز کم ایجاد سرطان نمی کنند بلکه ایجاد موتاسیون می کنند که هرچه موتاسیون‌ها بمانند این شانس وجود دارد که موتاسیون اصلاح شود.        
برای سرطانی شدن (فرم بدخیم شدن) وجود محرک های ثانویه لازم است. از جمله محرک های ثانویه میتوان
برای سرطانی شدن (فرم بدخیم شدن) وجود محرک های ثانویه لازم است. از جمله محرک های ثانویه میتوان
برای سرطانی شدن (فرم بدخیم شدن) وجود محرک های ثانویه لازم است. از جمله محرک های ثانویه میتوانTPA و بسیاری از ارگانوکلرها ها را که به عنوان promotor هستند (برای ایجاد فاز promotion) نام برد.

3.      عوامل شیمیایی
·                   بنزآلکیلن که ترکیب موجود در ماده ی پاک کنندهء دودکش است و توسط CYP450 روی آن متابولیسمی صورت می گیرد و باعث سرطان اسکروتوم می شود. در واقع ابتدا توسط P450، اپوکسیده شده و بعد در ناحیه ای دیگر هم اپوکسیده می شود. سپس توسط گوانیدین از سمت N2 گوانیدین مورد حمله قرار می گیرد و پیوند کووالانس ایجاد می شود که به آسانی قابل شناسایی نیست و همین باعث اصلاح نشدن و به تبع، ایجاد سرطان خواهد شد.

·         بتانفتیل آمین ها ( در رنگ سازی استفاده می شود ← ایجاد سرطان مثانه )
·         آزبست ( که برای عایق سازی استفاده می شود ← ایجاد سرطان ریه )
·         تابش های یونیزان بخصوص آنهایی که از مواد رادیواکتیو ساطع می شود و بخصوص برای افرادی که در معدن کار می‌کنند ← ایجاد انواع سرطانها.
·         ترکیبات پلی آروماتیک و هیدروکربن ها ← ایجاد سرطان پوست و ریه. ( این ترکیبات حاصل احتراق اند )
·         تابش UV ( چه آنهایی که از تابش مستقیم نور خورشید و چه کسانی که از حمام آفتاب استفاده می کنند ) ← ایجاد سرطان پوست.
·         آفلاتوکسین، که در بعضی فرآورده های کشاورزی تکثیر یافته و در صورتی که مقدار آن از حد مجاز بگذرد ایجاد سرطان کبد می کند.
·         دود و تنباکو و قلیان و دودهایی که حاصل آشپزی است. سرخ کردن مواد غذایی می تواند این دودها را به همراه داشته باشد)
·         ترکیبات آلکیله کننده که به عنوان ضد سرطان استفاده می‌شوند، خود می توانند باعث ایجاد سرطان شوند.

4.      ویروس های Oncogene

رترو ویروس ها از جمله HIV، در مرحله ی integration، قرار گرفتن پروویروس حاصل از integration در نواحی پروتوانکوژن می تواند باعث ایجاد سرطان شود.

پاپیلوما ویروس که ایجاد زگیل می کند چه در زنان و چه در مردان در صورت درمان نشدن می تواند ایجاد سرطان کند.
بیشتر سرطان هایی که امروزه وجود دارند ، ناشی از بیان ناصحیح پروتوانکوژن‌هاست. پروتئین حاصل از پروتوانکوژن‌ها در کنترل رشد سلول تأثیر دارد و در صورت تولید پروتئین اشتباه، این روند می تواند مختل شود.

داروهای ضدسرطان

انواع تومور

تومور سرطانی میتواند بدخیم یا خوش خیم باشد.
تفاوت این دو این است که تومور بدخیم برخلاف تومور خوش خیم متاستاز می‌دهد و قسمت های دیگر بدن را هم درگیر می‌کند.
ممکن است تومور بعد از مدتی بدخیم شود‌.
تومور خوش خیم را به راحتی می توان با جراحی برداشت (به شرطی که در محل خطرناکی نباشد) و فقط اثرات موضعی ایجاد می‌کند.
اما تومور بدخیم در صورت عدم درمان میتواند منجر به نابودی کل بدن شود.
روش های متفاوتی برای مقابله با این نوع تومور وجود دارد‌.
در روش جراحی، تومور حجیم برداشته می شود اما تومورهای میکروسکوپی باقی می مانند و میتوانند تقسیم شده و به قسمت های دیگر بدن هم بروند (متاستاز).

داروهای ضد سرطان

تاریخچه
موستاردها به عنوان اولین دسته از ترکیبات ضد سرطان شناخته شدند که در جنگ جهانی اول به عنوان گازهای شیمیایی استفاده شدند. دیده شد که افرادی که به این گازها آلوده شده بودند، یک نوع مهار تشکیل مغز استخوان در آن ها دیده می شود در نتیجه به عنوان ترکیبات سایتوتوکسیک استفاده شدند و پیشنهاد استفاده از این ترکیبات در افراد مبتلا به لوسمی داده شد و مطالعات گسترده‌ای روی این ترکیبات آغاز شد. در ۱۹۴۲ برای اولین بار از این ترکیبات در درمان سرطان استفاده شد که در واقع شروع شیمی‌درمانی سرطان بود.

تایکوپلانین

دارویی است که تمامی اثرات ونکومایسین را دارد و جذب بیشتری هم از آن دارد. بر روی باکتریهای گرممثبت اثر دارد و از باکتری-

های گرممنفی فقط بر روی نایسریا اثر دارد. این دارو به دلیل زنجیره اسیدچربی که دارد، جذب بافتی بسیار بالایی دارد. این دارو با

پروتئینهای پلاسمایی باند میشود و به صورت آهسته آزاد میگردد، بنابراین متابولیسم پایینی دارد. با توجه به شکل دارو میتوان دریافت که یک مولکول خنثی است. )به دلیل وجود یک گروه اسیدی و یک گروه آمینی که مجموع آنها خنثی میشود(