عرضه متقاطع یا Cross presentation

·       کارآمد ترین سلول عرضه کننده آنتی­ژن DC است.

·       عرضه آنتی­ژن به لنفوسیت‌های T سایکوتوکسیک در همه سلول‌های هسته­دار انجام می‌شود.

·       DC همMHC I و همMHC II را دارد.

سلول‌های Tسایکوتوکسیک برای پاسخ دادن به سلول‌های هسته­دار آلوده به DC نیاز دارند. اغلب DCها سلول‌های آلوده به میکروب داخل سلولی یا سلول‌های توموری را برداشت می‌کنند و سپس آنتی­ژن داخل سلولی را همراه MHC I به سلولTسایکوتوکسیک عرضه می‌کند و همراه با MHC II به سلول T helper عرضه می‌کند. این فرآیند را عرضه متقاطع گویند.

برخی از سلول‌های دندریتی قادرند سلول­های توموری یا آلوده به ویروس را به دام انداخته و آنتی­ژن‌ها را به لنفوسیت­های TCD8+ عرضه کنند. آنتی­ژن­های بلع شده که در اصل باید مسیر MHC نوع2 می‌شد می‌تواند از وزیکول­ها وارد سیتوزول شده و وارد مسیر MHC I می‌شوند. این مجوز انتقال پروتئین از وزیکول­های اندوزومی به سیتوزول منحصر به DC هاست. این ویژگی سبب می‌شود که سلول­های دندریتیک بتوانند TCD8+ بکر را حتی اگر آنتی­ژن­ها در سلول­هایی تولید شوند که قادر به عرضه آنتی­ژن نیستند فعال کنند. پروتئین­هایی که در این سلول­ها وارد فاگوزوم شده اند سیتوزول منتقل می‌شوند و وارد مسیر MHC I می‌شوند.پس DC ها فقط مسئول عرضه ی Ag به CD4+ها نیستند بلکه می‌توانند به CD8 هم عرضه کنند. در واقع این یک ویژگی منحصر DC است تا CD8سایتوتوکسیک Tسلهای بکر فعال شوند.

DCها یک کمک محرک به نام B7 تولید میکنند که یک پروتئین غشایی محیطی است و باعث فعال شدن Tسل ها می‌شود.فقط شناسایی Ag برای فعال شدن کافی نیست بلکه کمک محرک هم لازم است و چون این مولکول ها روی سطح سلول های عادی نیستند سلول های T عادی ما نمی‌توانند سلول های سایتوتوکسیک را فعال کنند پس نیاز به دنریتیک سل ها دارند.

پروتئینی وجود دارد که به پپتید‌های مختلفی تبدیل می‌شود. یک سری پپتید‌ها immunodominant هستند؛ یعنی به صورت غالب به MHC متصل شده و لنفوسیت T را فعال می‌کند؛یعنی بهتر توانایی تحریک پاسخ‌های ایمنی را دارند و داخل شیار قرار می‌گیرند.

·       شناسایی پپتید immunodominant  یک Ag در تولید دارو‌های موثر علیه سرطان و میکروب‌های داخل سلولی کاربرد دارند.