هپارین

آنتی‌ترومبین است و غیر مستقیم X_a و II_a را تحت تاثیر قرار می‌دهد. داخل وریدی تزریق می­شود، اگر زیر جلد تزریق شود، همراه با کبودی‌های شدید خواهد بود. زیرا ساختار بسیار بزرگی دارد، یک Natural product است و قابلیت جذب خوراکی ندارد (مهم‌ترین ایراد هپارین). مکانیسم عمل آن به صورت افزایش فعالیت آنتی‌ترومبینی است.

ساختار قندی خیلی بزرگ دارد. روی گروه های قندی، گروه های سولفات، کربوکسیلیک اسید و آمینو سولفات وجود دارد.

اندازه ی آن از 750 کیلودالتون تا 1000 کیلو دالتون است. به علت بزرگی خواص آنتی‌ژنیک بروز می­دهد و پس از گذشت زمان، ممکن است واکنش های آلرژیک بروز پیدا کند. بخاطر بزرگ بودن جذب، دفع و متابولیسم آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
از دیواره‌ی موکوزی (مثلا بافت ریه) گاو می­توان آن را به دست آورد.

مکانیسم عمل هپارین

عوامل موثر در انعقاد، آنتی ترومبین، X_a و II_a است.

هپارین فعالیت آنتی ترومبین را افزایش می‌دهد؛ در نتیجه اعمال مختلف ترومبین را در انعقاد خون مهار می‌کند.

هپارین همچنین تشکیل کمپلکس آنتی‌ترومبین III ـ ترومبین را تسریع‌می‌نماید و با این عمل، ترومبین را غیر فعال‌کرده و مانع تبدیل فیبرینوژن به فیبرین می‌گردد.

مشکل هپارین این است که کنترل شده عمل نمی­کند و همه را تحت تاثیر قرار می دهد.

اتصال به صورت برگشت ناپذیر است. ایراد ترکیبات قندی، سنتز گران قیمت آن­ها در آزمایشگاه است.

·         جابه‌جایی ترکیبات قندی به غیرقندی کار روز دنیا است.

اثر هپارین 2 تا 4 ساعت بعد تزریق دیده می­شود.