الگوی بروز MHC با عملکرد اجرایی سلول‌های T مرتبط است؛
- بروز مولکول‌های MHC I بر روی سلول‌های هسته دار، سیستمی را جهت عرضه آنتی ژن‌های داخل سلولی (آنتی ژن‌های ویروسی و توموری) به سلول‌های TCD8+ (T سایتوتوکسیک) فراهم می‌کند. عملکرد T سایتوتوکسیک: به سلول هدف متصل می‌شود. سلول‌های هدف آن سلول‌های سرطانی یا آلوده به میکروب‌های داخل سلولی مانند ویروس است. تمام سلول‌های ما می‌توانند سرطانی یا آلوده به ویروس شوند بنابراین برای این که بتواند پاسخ مناسب علیه آن‌ها ایجاد شود MHC I باید روی تمام سلول‌های هسته دار بیان شود. پس بروز MHC I روی سلول‌های هسته دار باعث می‌شود سیستمی ایجاد شود برای آن که آنتی ژن‌های داخل سلولی (آنتی ژن‌هایی که داخل سیتوسل هستند.) مانند آنتی ژن‌های ویروسی یا توموری توسط ارائه آن‌ها توسط MHC I و فعال شدن سلول‌های TCD8+ فراهم شوند.
- بروز مولکول‌های MHC II بر سطح سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن، سیستمی را جهت عرضه آنتی ژن‌های خارج سلولی (باکتری‌های خارج سلولی) به سلول‌های TCD4+ (T helper) فراهم می‌کند. از سوی دیگر بروز MHC II روی سطح سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن سیستمی را فراهم می‌کند برای پاسخ گویی به آنتی ژن‌های خارج سلولی. برای مثال بعضی باکتری‌ها خارج سلول رشد می‌کنند. برای پاسخ به آن‌ها ما نیاز به سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن مانند سلول‌های دندریتیک ماکروفاژ ها، B Cellها نیاز داریم.
· این آنتی‌ژن‌ها هم از خارج سلول برداشته شده و به داخل سلول برده می‌شوند. ولی خود پروتئین میکروب خارج سلول تولید شده و نه داخل سیتوپلاسم. Processing داخل سلول انجام می‌شود.
T cell به وسیله ی یک T cell رسپتور کاملا اختصاصی DC را شناسایی می‌کند.
کولون‌های مختلف لنفوسیت T با هم دیگر در TCR تفاوت دارند. TCR فقط پپتید متصل به MHC را شناسایی می‌کند.
