ریتالین

تذکر : این مطلب صرفا جنبه علمی داشته و تجویز دارو بر عهده داروساز یا پزشک بوده و بیولایف هیچ گونه مسئولیتی را بابت مصرف خودسرانه دارو نمی پذیرد.

ریتالین :

 

متیل فنیدات که بیشتر به نام تجاری آن، ریتالین شناخته می‌شود، از مشتقات گروه امفتامین‌ها است. که برای درمان بیش فعالی، نشانه‌های نارکولپسی، و برخی از مبتلایان به افسردگی تجویز می‌شود. از این دارو همچنین در درمان خواب آلودگی مزمن  در میان افراد میانسال و کهنسال استفاده می‌شود.

 

داده‌های فارماکولژیک

دسترسی بیولوژیک: ۱۱ تا ۵۲ درصد

نیمه عمر: ۲ تا ۴ ساعت

اتصال به پروتیین: ۳۰ درصد

متابولیسم: کبدی (۸۰ درصد)

مسیر دفع: کلیوی

 

منع مصرف

برای افراد دارای اضطراب زیاد، فشار عصبی، عصبانیت همراه با بی‌قراری، حساسیت مفرط نسبت به دارو، فشار خون بالا، گلوکوم، افسردگی‌های قابل درمان با داروهای ضد افسردگی رایج، تیک‌های حرکتی (به جز سندرم Tourette's نشانگان_توره یا نشانگان ژیل دولاتوره)، و کودکان زیر ۶ سال مصرف این دارو منع می‌شود.

 

هشدارها

احتمال وابستگی به دارو و سوءاستفاده از دارو وجود دارد (بسته به میزان، نحوه مصرف و فرد استفاده کننده). اگر چه وابستگی جسمانی به ریتالین همانند مواد مخدری نظیر تریاک و شبه مرفین‌ها گزارش نشده است؛ اما پزشکان بر وابستگی روانی و نیاز به افزایش میزان مصرف آن که پدیده تحمل (Tolerance) نیز نامیده می‌شود، اتفاق نظر دارند. از علائم ترک جسمانی و روانی این قرص می‌توان به دردهای عضلانی، خواب آلودگی و افسردگی نام برد.

 

این دارو فقط برای افرادی تجویز می‌شود که سابقه کامل آنها به طور دقیق ارزیابی شود.