گریزئوفولوین

Griseofulvin یک آنتی بیوتیک ضد قارچ است که توسط یک قارچ به‌دست می­آید که دارای سیستم اسپایرو است.

به‌صورت خوراکی به کار می­رود چون بصورت موضعی نفوذ خوبی به قسمت هایی از ناخن که دچار عفونت شده ندارند.
مزیت آن این است که در سلول های ناخن تجمع پیدا می­کند و باعث بروز اثر طولانی مدت می­شود. کم و بیش در ایران بصورت قرص تجویز می­شود.
 کربنی که در دو حلقه مشترک است باعث شده که این سیستم یک سیستم اسپایرو (اسپایرو یعنی حلقه هایی که در یک مرکز با هم مشترک اند) باشد.
اثرات ضد قارچی آن از طریق اتصال به میکروتوبول ها در حین تکثیر سلولی و جلوگیری از کامل شدن فاز های تکثیر سلولی است که باعث مرگ سلول قارچی می­شود.
عوارض جانبی این ترکیب زیاد است؛ عوارض پوستی (قرمزی) ، عوارض گوارشی (اسهال و حالت تهوع)، عوارض عصبی دارد.  

ولی با این حال بیماران این دارو را خوب تحمل می­کنند.
زمانی پزشکان سراغ گریزئوفلووین می­روند که درمان موضعی با موفقیت صورت نگیرد.
 البته درمان توام هم امکان پذیر است.
گریزئوفلووین همراه با غذای چرب جذبش افزایش پیدا می­کند.