بیماری های ایمونولوژیکی

Somatic hyper mutation :
در Germinal center ، یک سری Somatical hyper mutation به گیرنده های لنفوسیتی القا می شوند تا Affinity آن ها را بیشتر کنند. گاهی اوقات Somatic hyper mutation به صورت رندوم موتاسیون را معرفی می کند یعنی BCR یا Ab سطح سلول را به نحوی تغییر دهد که Affinity نسبت به آنتی ژن خودی شکل بگیرد . در نتیجه در بعضی مواقع این سلول ها آپوپتوز می شوند و یا فرارکرده و باعث بیماری خود ایمنی می شوند.

Genetric factors :

در بیشتر بیماری های خود ایمنی Genetric factors نقش دارند. پس استعداد ژنتیک خیلی مهم می باشد. یکی از مهم ترین آنتی ژن هایی که در بیماری های خود ایمنی مشاهده شده ژن های MHC است.مشاهده شده که بعضی از بیمارانی که HLA خاصی دارند، استعدا ابتلای ان ها به برخی از بیماری های خود ایمنی بیشتر است نوعی بیماری خود ایمنی وجود دارد به نام AS (ستون فقرات درگیر می شود) مشاهده شده که افرادی که  HLAB27(class I) دارند 87 برابر حساس تر از افرادی هستند که فاقد HLAB27 هستند در رابطه با AS مشاهده شده که افرادی که HLA-DR2 دارند، 15.9 برابر حساس تر اند از افراد دیگر در ابتلا به سندرم Good posture. این بیماری ریه و کلیه را درگیر می کند.

افرادی که از نظر HLA-DR هتروزیگوت هستند)آلل آنها به صورت DR3/DR4 میباشد)، 25 برابر حساس تر از افراد هموزیگوت در ابتلا به دیابت نوع 1 هستند.

در آن هایی که HLA-DR4 دارند ریسک ابتلای آنها  به  rheumatoid arthritis4.2 برابر افراد دیگر است.

گفته شد که بیشتر ژن های دخیل Genetric factors در بیماری های خود ایمنی مربوط به ژن های MHC یا کروموزوم 6 است. اما برخی از ژن هایی که در بیماری های خود ایمنی نقش دارند مربوط به نواحی دیگر هستند مانند:نقص ژنتیکی در سیگنال دهی مثلا در ژن TCR-ζ مشکل دارند یا نقص در ژن های اجزای مهارکننده مثل CTLA4 دارند. (چون مثل ترمز اند و اگر مشکلی برای ترمز ایجاد شود برای کل سیستم مشکل ایجاد می شود).نقص ژنتیکی در مولکول هایی که در آپوپتوز (آپاپتوزیس )نقش دارند مثل Fas و FasL .و نقص زنتیکی در سایتوکاین هایی مثل IL2 . این ها چون همه در پاسخ های ایمنی نقش دارند و اگر تغییر در ژن ها اتفاق بیافتد، استعداد ابتلا به بیماری های خود ایمنی را افزایش می دهند.

تفاوتهای سیستم ایمنی ذاتی و اختصاصی

 Specific بودن پاسخ های ایمنی Adaptive وnonspecific  بودن سیستم ایمنی ذاتی. در سیستم ایمنی Adaptive ، سلولهای خاطره (memory) را داریم اما در سیستم ایمنی ذاتی این سلولها را نداریم. Distribution self or non-self برای هردوی سیستم های ایمنی ذاتی و اختصاصی هست، یعنی در حالت طبیعی سیستم ایمنی ذاتی و اختصاصی به آنتی ژن‌های خودی پاسخ نمی­دهند (مگر در بعضی موارد مثل بیماریهای خودایمنی) و توانایی افتراق بین سلولهای خودی و غیرخودی را دارا هستند. مدت زمان بین برخورد میکروب با بدن و پاسخ ایمنی داده شده در سیستم ایمنی ذاتی و اختصاصی متفوت است. به اینگونه که سیستم ایمنی اکتسابی حدود 12 الی 24 ساعت بعد وارد عمل می­شود. در سیستم ایمنی اختصاصی، تنوع پاسخ های داده شده بیش تر است چرا که به علت اختصاصی بودن آن در برابر هر جزء کوچکی هم یک پاسخ متفاوت می­دهد.

پاسخ ایمنی ثانویه : در سیستم ایمنی اختصاصی سلولهای خاطره را داریم که سبب می­شوند در برخورد دوم همان میکروب با بدن پاسخی سریعتر و قوی تر داشته باشیم. (اما در سیستم ایمنی ذاتی به علت عدم وجود سلولهای خاطره ، برخوردهای بعدی درست همانند برخورد اول میکروب با بدن است)

_ سیستم ایمنی ذاتی اولین پاسخ را ایجاد می­کند .
_ سیستم ایمنی ذاتی توانایی تحریک سیستم ایمنی اختصاصی را دارد، یعنی این سیستم ذاتی است که تعیین می­کند در مرحله ی بعدی کدام پاسخ سیستم ایمنی Adaptive به وجود بیاید و باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی اکتسابی مناسب تر برای پاسخ دهی به آنتی ژن می­شود.پس اجزای سیستم ایمنی ذاتی از اختصاصی جدا نیست.

الگوهای مولکولی همراه با پاتوژن PAMPs = pathogen associated molecular patterns

ساختارهای میکروبی هستند که باعث تحریک پاسخ های ایمنی ذاتی میشوند. هر دسته از پاتوژنها یک ویژگی و یا الگوی خاصی دارند که توسط سیستم ایمنی ذاتی شناسایی می­شوند .
رسپتورهای شناسایی کننده ی الگو PRRs = pathogen recognition receptors  
رسپتورهای سیستم ایمنی ذاتی که PAMPs ها را شناسایی می­کنند.
PAMPs ها می­توانند ساختارهای متفاوت پروتئینی، کربوهیدرات، اسیدنوکلئیک و.... داشته باشند. که این ساختارها در بدن ما هم هستند اما به علت تفاوتهایی از PAMPs به آنها پاسخ داده نمیشود.در واقع ویژگی های اختصاصی هرکدام از PAMPها سبب میشود تا سیستم ایمنی ذاتی نسبت به اجزای خودی پاسخ ندهد و PAMPs ها در محل هایی از بدن قرار میگیرد که رسپتورها یا PRR های سیستم ایمنی ذاتی، آن مکان ها را بعنوان محل پاتوژن شناسایی می­کنند . پس درواقع 1-نوع این PAMP ها و 2-محل آن­ها درواقع باعث می­شود که سیستم ایمنی ذاتی بتواند این PAMPها را از ساختارهای خودی تشخیص داده شود.

RNA های دو رشته: از ویژگی ویروس های در حال تکثیر هستند، اما در بدن انسان DNA  دو رشته ای را داریم که هرکدام از روی یک RNA تک رشته ای ساخته شده است.

سکانس های CG در DNA : این سکانس ها در باکتریهای غیر متیله ( unmethilated  ) هستند در صورتیکه اگر این سکانس ها در بدن انسان باشند متیله هستند.
پروتئین ها : آغاز پروتئین ها با N-formyl methionin ویژگی مخصوص به پروتئین های باکتریایی است.