رهایش دماغی و ریوی دارو (شرح و تفاوت‌ها)

واکسن‌های استنشاقی

البته امروزه واکسن های استنشاقی در برخی از موارد بکار برده می شوند. به عنوان مثال واکسن درون‌مداغی MedImmune به نام FluMist واکسنی است که بدرون دماغ اسپری می‌شود و شخص را مصون می‌سازد و از این رو نیاز به استفاده از سوزن‌ها و بازو‌های دردناک را رفع می‌کند. با این حال موضوع جذاب‌تر، توسعه فرایند رهایش واکسن ریوی(یعنی واکسن‌هایی که در ریه‌ها رها می‌گردند) است. چنین روشی در دهه اخیر به دلیل عدم استفاده از سوزن و همچنین ایجاد مصونیت در برابر ورود پاتوژن‌های بیشتر بشدت موردتوجه قرار گرفته است. ریه یک موتورخانه ایمونولوژیک است که چندان بررسی نشده است. از لحاظ نظری می‌توانیم از سوزن‌ها اجتناب کنیم و واکسن‌ها را صرفاً تنفس کنیم(با تنفس بدرون ریه ببریم). بیماری موردنظر ما که واکسن‌های استنشاقی برای آن طراحی می‌شوند، سرخک است. این بیماری همچنان یکی از دلایل مهم مرگ و میر کودکان در سراسر جهان است.

در 2011 تیمی از محققان در دانشکده بهداشت عمومی جان هاپکینز بلومبرگ و دانشگاه کلرادو یک پودر خشک یعنی واکسن استنشاقی تضعیف‌شده سرخک را بر روی بوزینه آزمایش کردند. بنا به ادعای این مطالعه، واکسن جدید تنها با یک دوز توانست بوزینه‌ها را بطور کامل در برابر سرخک مصون سازد.

 واکسن پودر خشک موثر در کشورهای توسعه‌نیافته که با کمبود منابع روبرو هستند، بشدت مفید خواهد بود.

می‌توان این واکسن را بصورت پودر جابجا کرد و مصرف آن مستلزم ترکیب مجدد یا آموزش خاص نیست و در نتیجه سهولت و ایمنی واکسیناسیون در برابر سرخک را در سراسر جهان بهبود خواهد بخشید.

واکسن‌های دهانی

هم‌اکنون واکسن‌های دهانی برای مصون‌سازی در برابر وبا و فلج اطفال در دسترس می‌باشند. با این حال واکسن‌های دهانی نیز برای مقابله با سل در راه هستند. یکی از مطالعات رویال هالوی دانشگاه لندن با همکاری دانشگاه کاتولیکا دل ساکرو رم و RecipharmCObra Biologist نشان داد که واکسن‌های دهانی در مقایسه با واکسن‌های تزریقی DNA، مصونیت درمانی قوی‌تری را ایجاد می‌کنند.

نیازهای درمانی/بهداشتی

 دستگاه‌های رهایش ریوی و درون‌دماغی ، واکسن یا دارو را بصورت مستقیم در حفره دهانی یا ریه‌ها رها می‌سازند و در آنجا بسرعت توسط بافت‌های مربوطه جذب خواهند شد. مطالعات نشان داده‌اند که واکسن برخی از بیماری‌ها در صورت مصرف درون‌دماغی یا ریوی از عملکرد بهتری برخوردار هستند بخصوص اگر التهاب از چنین مسیرهایی وارد شده باشد. دستگاه‌های فوق در کشورهای پردرآمد برای واکسن انفلوانزا و همچنین درمان بیماری‌های ریوی غیرمسری مانند آسم بکار برده می‌شوند. مسیرهای ریوی و درون‌دماغی برای رفع نیازهای درمانی/بهداشتی کشورهای در حال توسعه نیز مفید هستند زیرا به رهایش/اجرای واکسن بیماری‌های خاص مانند سرخک و سل، واکسن‌های حامل ویروسی و درمان التهابات تنفسی مانند سل و ذات‌الریه کمک می‌کنند. رویکرد رهایش در موارد فوق از پتانسیل بالایی برای افزایش دسترسی، بهبود ایمنی و کاهش هزینه درمان برخوردار است. با این حال فناوری‌های کنونی رهایش ریوی و درون‌دماغی ریه برای بازار کشورهای پردرآمد طراحی شده‌اند و لزوماً به نیازهای برنامه‌ای کشورهای در حال توسعه من جمله سهولت استفاده توجه نمی‌کنند.

رهیافت فناوری : توسعه واکسن‌های رهایش ریوی یا درون‌مداغی و داروهایی که برای سلامت عمومی حیاتی هستند، همچنان ادامه دارد. استفاده بیشتر از مسیرهای فوق علاوه بر بهبود راندمان به بهبود مصرف توسط طیف وسیع‌تری از کارکنان درمانی کمک خواهد کرد. علاوه بر این به کاهش چشمگیر استفاده از اشیاء نوک‌تیز کمک می‌کند زیرا تعداد دفعات تزریق دارو یا واکسن کاهش می‌یابد. شناسایی طرح‌های مناسب برای دستگاه‌های رهایش و افزایش دسترسی به آنها بخصوص مواردی که به تامین نیازهای بهداشتی کشورهای در حال توسعه در حوزه عمومی (از لحاظ هزینه و ایمنی) کمک می‌کنند به افزایش سهولت معرفی داروهای جدید کمک خواهد کرد. بهینه‌سازی طراحی و تولید فناوری‌های رهایش برای تضمین تولید دستگاه‌های مطمئن، کم‌هزینه و مناسب برای کاربردهای دارویی و واکسن‌ها در آینده، به گسترش استفاده و دسترسی به آنها کمک خواهد کرد.