مسیر ترشح هورمون¬های هیپوفیز خلفی

دو هورمون به نام­های اکسی­توسین و ADH توسط هیپوتالاموس ساخته شده و توسط سلول­های Neurosecretory به هیپوفیز خلفی رفته و در مواقع نیاز از آن آزاد می­شوند.

Oxytocin

نام تجاری آن Syntocinon است.

1- یک پپتید حلقوی 9 آمینواسیدی است و این ساختار حلقوی برای فعالیت آن ضروری می­باشد.

2- دارای گروه آمینی بسیار مهمی است که در صورت فقدان آن 400 برابر اثر کاهش می­یابد.

3- دارای یک زنجیره جانبی است که برای اثربخشی ضروری نیست اما سبب افزایش اتصال به رسپتور می­شود.

اکسی توسین طبیعی به اندازه­ای قوی است که احتیاجی به ساخت آنالوگ­های آن نباشد اما، آنالوگ­های زیادی از آن ساخته شده است. علت آن هم این است که اکسی­توسین به علت شباهت ساختاری زیادی که با ADH دارد، در دوز­های بالا به رسپتور­های ADH متصل شده و باعث افزایش بازجذب آب و سدیم می­شود. در نتیجه فرد دچار Water intoxication می­شود (فرد دچار هیپوکلسمی، هیپوکالمی و ... می­شود). بنابراین آنالوگ­هایی از آن ساخته شد که دارای اثر کم­تر و همچنین اختصاصی­تر برای گیرنده­های اکسی­توسین باشند.

Desmopressin (dDAVP or minirin)

آنالوگ سنتتیک وازوپرسین است.

 AVP به معنای وازوپرسین است و d به معنای دآمینه شدن و D به این معناست که یکی از اسیدآمینه­های آن تبدیل به D-اسیدآمینه شده است.

علت دِ آمینه کردن آن این است که ترکیب ضعیف­تر شود و به اندازه­ی ADH باعث بازجذب آب و سدیم نشود.

علت قرار دادن D- آمینواسید نیز همان طور که گفته شد، افزایش نیمه­عمر و طول اثر آن می­باشد.

کاربرد این ترکیب در شب ادراری و دیابت بی­مزه است.

هنگام مصرف این دارو، برای جلوگری از مسمومیت با آب، بیمار نباید تا 8 ساعت آب مصرف کند؛ بنابراین بهتر است هنگام خواب شبانه مصرف شوند.

این دارو از جمله داروهای پپتیدی خوراکی می­باشد زیرا حلقوی است (پس در برابر تجزیه مقاوم­تر است) و همچنین در ساختار خود دارای D-آمینواسید است.