اثرات آنتی ژنی مصرف واکسن از راه بینی
مقدار آنتی‌ژن موجود در سیستم لنفاوی به احتمال زیاد برای القای پاسخ ایمنی قوی هومورال در تخلیه لنفاوی مخاط مخاطی، حتی در صورت وجود عوارض جانبی ادجوانت، ناخوشایند بود.
با این حال، در استنشاقغیرطبیعی گوسفند این واکسن، موجب پاسخ برخی از واکنش های ایمنی قابل تشخیص در سرم می‌شود که نشان می دهد ایمنی پس از زایمان بینی نیاز به حداقل دو اسنتشاق داخل بینی و یا در مکان های مختلف از این رگ های نازک نیاز دارد.
این ادجوانت حاوی ذرات اندازه 40 نانومتر تشکیل شده از اجزای قهوه ای ، فسفولیپید و کلسترول است و خواص ادجوانت خود را از حضور اجزای ساپونین و احتمالا اندازه آن ذرات بهره برده است.
با وجود این واقعیت که مقادیر کم آنتی ژن به سیستم لنفاوی بعد از تحویل بینی منتقل می شود، احتمال دارد که برخی از آنتی‌ژن ها به بافت لنفاوی برسد.
در حقیقت، در حیواناتی که قبلا تحت جراحی ایمنی قرار گرفته اند و پاسخ ایمنی اولیه را به آنفلوانزا پیوند داده اند، پاسخ های خاطره را می توان در داخل نمونه انسانی پس از واکسن آنفلوانزا حاوی ادجوانت افزایش داد.
در نگاه اول، این نتایج ممکن است به نظر برسد که از یک واکسن انسانی به شکل موفقیت آمیز استفاده شده است و استنشاق صورت گرفته است.
با این حال واکسن آنفولانزا عمل ملایمی دارد مخصوصا زمانی که آلوده به مخاط بینی می شود و بنابراین می تواند پاسخ ایمنی را حتی اگر فقط یک دوز کوچک آن وارد عروق لنفاوی شود تحریک کند.
با این حال، نگرانی های امنیتی مربوط به استفاده از واکسن های زنده تخفیف حدت یافته به طور کلی به علت اثر احتمالی آنها در افراد با ایمنی سرکوب شده ایمی وجود دارد.
همچنین نگرانی های مربوط به ایمنی استفاده از انتروتوکسین عاری از گرما E.coli پس از تحویل داخل بینی به علت القای فلج بل است.
در نتیجه، توسعه واکسن موثر و یا واکسن آنفولانزا کشته شده ، به نظر ما، هنوز هم ضروری است.
توسعه چنین واکسن های استنشاقی از راه بینی می تواند به میزان قابل توجهی می تواند اثرات مولکول های خاصی را بر القای دستگاه ایمنی مانند میزان آنتی ژن که به گره های لنفاوی برسد بهبود ببخشد.
تاثیر مواد ادجوانت موجب می شود که در آن واکنش های ایمنی که ایجاد می شود، بهبود می بخشد.
روش تخمک گذاری لنفاوی گوسفند، دسترسی به این مولفه های فردی را فراهم می کند، با اندازه گیری مقدار آنتی ژن که از طریق سطوح مخاطی بینی به گره های لنفاوی می رسد و جذب آنتی ژن را از القای پاسخ ایمنی محلی جدا می کند.
این امر می تواند به ویژه برای بررسی اثربخشی امولسیون ها باشد که باعث تحویل اجزای واکسن در مخاط بینی به سیستم لنفاوی می شود.
هنگامی که مقدار آنتی ژن رسیدن به سیستم لنفاوی بهینه می شود، پارامترهای دیگر مانند ادجوانت و مدولاتور های ایمنی می تواند در یک مرحله جداگانه بهبود یابد.
