بررسی دستگاه و ابزار ها و مقایسه استنشاق واکسن از طریق بینی و ریه
القای پاسخ ایمنی قوی از سوی موکوز که قادر است که از استقرار عوامل عفونی و شروع هجوم آن ها اجتناب کند، اگر چه یک هدف مناسب برای بهبود واکسن هاست اما یک چالش نیز می باشد.
در این بخش ما مقایسه ای انجام خواهیم داد بین واکسن‌های ریوی و بینی. که در این راه از یک مدل شبیه سازی شده لنفاوی گوسفند استفاده می کنیم.
مطالعات ما نشان داد که از استنشاق واکسن آنفولانزا از راه بینی که در آن از ادوجوانت استفاده نشده است، پاسخ ایمنی ذاتی در گره های لنفی را بهبود نمی‌بخشد. چرا که این ایده پیشنهاد شده است که پاسخ ایمنی در آن ناحیه ضعیف است. اگرچه این حالت از استنشاق واکسن می تواند در لنف های ناحیه بینی موجب ارتقای پاسخ ایمنی شود.
همچنین استفاده از ادجوانت ها چه برای استنشاق از راه بینی و چه برای مصرف ریوی می تواند موجب تقویت پاسخ ایمنی شده (هم در خون هم در برونش های منتهی به آلوئول ها) و حتی برای دوز های پایین واکسن آنفولانزا می تواند به کار گرفته شود.
همچنین استنشاق از راه ریوی می تواند به شکل قابل ملاحظه ای پاسخ ایمنی را علیه آنتی ژن های نوترکیب که با ادجوانت ایزوماتریکس ترکیب شده اند تقویت کند، بنابراین به یک روشی تبدیل می شود که برای القای پاسخ ایمنی مقابل پاتوژن های عفونی ناحیه موکوزی در قسمت تحتانی سیستم ایمنی انتخاب می شود.
