مدارک بسیار زیادی وجود دارد که نشان میدهد استنشاق واکسن از راه بینی در موش پاسخ ایمنی موکوزی را در بخش های مختلف تقویت می بخشد. مخصوصا اگر با ادجوانت های مختلفی ترکیب شده باشد.
اگرچه گاهی این موضوع که تمایز قائل شویم بین استنشاق واکسن از راه بینی و یا یک مسیر کانال مانند جهت ورود واکسن به شکل غیر مستقیم به ریه جانوران مشکل است.
توسعه مفهومی افشانههای جدید یک دوره 15-10 ساله را در بر می‌گیرد. آنچه که چند سال پیش شروع شده است احتمالاً تا پنج سال آینده به دست بیماران نخواهد رسید. ادبیات امتیاز اختراعات وضعیت جاری را بخوبی نشان می‌دهند اما نمی‌توانند مشخص سازند کدام یک از طرح ها موفقیت‌آمیز خواهند بود؛ تنها چند مورد از اختراعات امتیازدار وارد بازار می‌شوند. بنابراین مرز بین گذشته و حال کمرنگ می باشد و برای حفظ پیوستگی مطالب دوره نزدیک به 1990 به بعد به عنوان حال در نظر گرفته می‌شود. در حال حاضر می‌توان حداقل پنج جریان اصلی توسعه استنشاق پودر خشک را شناسایی نمود که عبارتند از:
رهایش اورسل‌های درمانی از 1956 تا 1986
دوره 1956 تا 1986 شاهد مدرنیزه‌سازی رهایش اورسل‌های درمانی و معرفی دسته‌ای از دستگاه‌های اورسل دارویی بود که امروزه نیز کاربرد فراوانی دارند. معرفی MDI در 1956 یکی از گشایش‌های مهم در حوزه درمان بیماری‌های تنفسی و بخصوص آسم بود. MDI اولین افشانهی بود که رهایش موثر دارو در ریه را بصورت سریع و آسان محقق می‌ساخت و از این رو به مهمترین سیستم رهایش برای درمان آسم تبدیل شد. دستگاه‌های افزونه‌ای برای بهبود راندمان MDIو غلبه بر چالش‌های ناشی از هماهنگ‌سازی بیمار معرفی گردند. در همان زمان که MDIها بر بازار آن دوران حاکم بودند، دو دستگاه مهم و جدید DPI نیز به بازار عرضه شدند و بینش‌های مهمی درباره تهیه فرمول‌های مناسب DPI بدست آمد. علاوه بر این معرفی آلبوترول یکی از گشایش‌های مهم در حوزه درمان آسم قلمداد گردید. از بین داروهای مهمی که در آن دوران برای استنشاق معرفی شدند می‌توان به کرومولین سدیم(معروف به کروموگیلات سدیم) و استروئید و دیاپروپیونات بیکلومتازون اشاره کرد.
مروری کوتاه بر تاریخچه و اهمیت موضوع:
این مسیر شامل استنشاق دارویی است که بصورت گاز، مایع یا پودر می‌باشد. دارو از طریق نایچه به درون ریه‌ها جذب می‌گردد. مساحت بزرگ نایچه و واسکولاریزاسیون عالی آن به رهایش موثر و غیرتهاجمی دارو با غلظت مناسب کمک می‌کند و در عین حال تاثیر سمی دارو را به حداقل می‌رساند. مزایای این شیوه عبارتند از اجتناب از متابولیسم توسط ریه و دسترسی به دستگاه رهایش مبتنی بر نبولایزر سنجه‌دار[1] با قابلیت رهایش دوز دقیق بصورت پودر، گاز یا مایع.
القای پاسخ ایمنی قوی از سوی موکوز که قادر است که از استقرار عوامل عفونی و شروع هجوم آن ها اجتناب کند، اگر چه یک هدف مناسب برای بهبود واکسن هاست اما یک چالش نیز می باشد.
در این بخش ما مقایسه ای انجام خواهیم داد بین واکسن‌های ریوی و بینی. که در این راه از یک مدل شبیه سازی شده لنفاوی گوسفند استفاده می کنیم.
