داروهای ضد سرطان

تاریخچه
موستاردها به عنوان اولین دسته از ترکیبات ضد سرطان شناخته شدند که در جنگ جهانی اول به عنوان گازهای شیمیایی استفاده شدند. دیده شد که افرادی که به این گازها آلوده شده بودند، یک نوع مهار تشکیل مغز استخوان در آن ها دیده می شود در نتیجه به عنوان ترکیبات سایتوتوکسیک استفاده شدند و پیشنهاد استفاده از این ترکیبات در افراد مبتلا به لوسمی داده شد و مطالعات گسترده‌ای روی این ترکیبات آغاز شد. در ۱۹۴۲ برای اولین بار از این ترکیبات در درمان سرطان استفاده شد که در واقع شروع شیمی‌درمانی سرطان بود.

2) به تدریج ترکیبات دیگری تحت عنوان آلکیله‌کننده‌ها نیز شناسایی شدند؛ در واقع یک گروه آلکیل را به ترکیبات درون بدن مثل DNA و  RNA و پروتئین ها اضافه می کنند.

3) ترکیبات دیگر مثل مشتقات اسید فولیک، مهارکننده های سنتز پورین و پیرمیدین، آلکالوئیدهای مثل وینکا دسته های مهم دیگری در درمان سرطان هستند.
در۱۹۵۰، موسسه‌ای به نامNCI (National cancer institute) شروع به شناسایی عوامل ضد سرطان کرد و با غربالگری، ترکیبات مختلفی را به دست آوردند که در کل منجر به درمان یا بهبود کیفیت زندگی بیماران سرطانی شد.

 

مثال هایی از داروهای ضد سرطان:
- استفاده از متوتروکسات (Methotrexate) (که یک آنتی متابولیت است) در کوریوکارسینومای زنان (توموری در رحم)

- ترکیباتی از دسته وینکریستین (Vincristine) (از دسته آلکالوئیدهای وینکا)

- هم چنین دوکسوروبیسین (Doxorubicin) (از دسته آنتراسایکلین ها) در درمان لوسمی حاد

- داکتینومایسین (Dactinomycin) (آنتی تومور و آنتی بیوتیک از دسته آلکالوئیدهای وینکا) در درمان تومور ویلمز

- استفاده از سیپرازین در سرطان معده.
سرطان در ۱۰۰ سال اخیر به خاطر تغییر روش زندگی و مسائل محیط زیست افزایش زیادی یافته است.