لنفوسیت‌های پادتن‌ویژه براساس ارتباط پادتن با مولکول‌های کلاس 2 MHC انتخاب می‌گردند و باید سلول‌های CD4+T را فعال سازند یا اینکه با مولکول‌های MHC Class I و برای فعال‌سازی CD8+*. و بدین وسیله پاسخ ایمنی سازگار فعال و تقویت می‌گردد. سلول‌های اپیتلیومی کانال هوا، با واکنش با DCها و لنفوسیت‌های T و B پاسخ دستگاه ایمنی را تنظیم می‌کنند. دو زیردسته اصلی DC های ریوی شناسایی شده‌اند؛ آنها عبارتند از DCهای میلوئیدی(mDC) و DCهای پلاسماسیتوئیدی(pDC). دسته اول مسئولیت شناسایی پادتن‌های خارجی را بعهده دارند و پس از شناسایی با بیان CCR7( گیرنده کموکین و محرک مهاجرت به سمت گره لنفاوی)، بالغ می‌گردند. بلوغ بیشتر در گره لنفاوی mDC با ظهور توانایی موثر شناسایی پادتن با بیان CD80, CD86 و MHCI/IIنمود می‌یابد و به تحریک سلول‌های CD8+ و CD4+T منجر خواهد شد. اما pDCها پس از تولید IFN-a از خاصیت ضدویروسی بالایی برخوردار هستند. pDCها به گره لنفاوی تخلیه‌کننده مهاجرت می‌کنند و با ترشح اینترفرون‌های نوع Iو IL-12، پاسخ Th1 را راه‌اندازی خواهند کرد.
