وضعیت استنشاق پودر خشک در زمان حال

توسعه مفهومی افشانههای جدید یک دوره 15-10 ساله را در بر می‌گیرد. آنچه که چند سال پیش شروع شده است احتمالاً تا پنج سال آینده به دست بیماران نخواهد رسید. ادبیات امتیاز اختراعات وضعیت جاری را بخوبی نشان می‌دهند اما نمی‌توانند مشخص سازند کدام یک از طرح ها موفقیت‌آمیز خواهند بود؛ تنها چند مورد از اختراعات امتیازدار وارد بازار می‌شوند. بنابراین مرز بین گذشته و حال کمرنگ می باشد و برای حفظ پیوستگی مطالب دوره نزدیک به 1990 به بعد به عنوان حال در نظر گرفته می‌شود. در حال حاضر می‌توان حداقل پنج جریان اصلی توسعه استنشاق پودر خشک را شناسایی نمود که عبارتند از:

1)    اقدامات ترمیمی برای رفع نقاط ضعف طراحی مفاهیم اولیه افشانه

2)    کشف فرمولاسیون داروهای دوزبالا(مهندسی ذره)

3)    توسعه افشانهها و فرمولاسیون واکسن‌ها و داروهای دارای عملکرد سیستماتیک

4)    درک رسوب و توزیع ریوی دارو‌ها با DPI

5)    پیشرفت‌های متفرقه و نوآورانه

 علاوه بر این یکی از دغدغه‌های مهم در رابطه با استفاده از DPIهای تنفسی این است که شاید بیماران نتوانند شدت کافی جریان را برای استخراج دوز و پراکنش کافی پودر تولید کنند و از این رو تاثیر درمانی مطلوب حاصل نگردد. در نتیجه DPIهای فعال مانند افشانههای پلت‌فرم Spiros ابداع شدند که دارای پیشرانه باتری دار است و همچنین افشانه انسولین Exubera که از هوای فشرده یک پیستون دستی برای پراکنش فعال پودر بهره می‌گیرد. این دسته از افشانهها عموماً اورسل‌های ذره‌ریز مستقل(از نرخ جریان) را برای بیمار تولید می‌کنند و این قابلیت از دیرباز به عنوان یک مزیت مطرح بوده است. افزایش دوز ذره‌های ریز رهایش‌شده همراه با افزایش نرخ جریان می‌تواند افزایش اتلاف گلویی را جبران کند و در نتیجه ترسیم ثابت بیشتر در ریه و توزیع یکنواخت‌تر را تضمین کند. علاوه بر این هر دو افشانه فعال فوق با اقبال بازار روبرو نشده‌اند. انها پیچیده و در نتیجه گران‌قیمت بودند، به دلیل استفاده از باتری احتمال عدم کارکرد آنها زیاد بود و به دلیل مراحل متعدد اجرایی و حجم بزرگ دستگاه چندان برای کاربران خوشایند نبودند. به دلایل فوق دیگر به DPIهای فعال نخواهیم پرداخت. در نهایت موفقیت تجاری و درمانی محصولات ترکیبی به خلق یک تحول عظیم درمانی در زمان حال منجر گردید. موفقیت مذکور درباره استنشاق پودر خشک می‌باشد.