ساختار MHC

MHC I و MHC II هر دو پروتئین‌های غشا گذر هستند. (روی سطح سلول اند)

ü    هر دو دارای ناحیه شیار (شکاف، cleft، groove) هستند که پپتید در آن قرار می‌گیرد.

ü    یک سری دومِین (domain) خارج سلولی دارند.

ü    یک قسمتی به نام (Trans-membrane) دارند که از غشا عبور می‌کند.

ü    یک دم سیتوپلاسمی دارند.

انواع T cell

·       T Cell یا CD4 دارد یا CD8.

MHC I یا MHC II هر دو پپتید را عرضه می‌کنند. در عین حال برای این که T Cell بفهمد CD4 جذب شود یا CD8، به صورتی با CD4 و CD8 سطح T Cell هم مرتبط اند. T Cell با TCR مجموعه ی پپنید و MHC را شناسایی می‌کند و با CD4 یا CD8 هم یک قسمت دیگر از MHC را شناسایی می‌کند. CD8 فقط توسط MHC I شناسایی می‌شود و CD4 توسط MHC II.

CD4 روی تمام T helper‌ها مانند هم و CD8 روی تمام سلول‌های T سیتوتوکسیک هم مانند هم هستند. اتصال CD4 به MHC II و CD8 به MHC I غیر اختصاصی است. اتصال TCR به مجموع پپتید و MHC اختصاصی است.

الگوی بروز MHC

الگوی بروز MHC با عملکرد اجرایی سلول‌های T مرتبط است؛

-      بروز مولکول‌های MHC I بر روی سلول‌های هسته دار، سیستمی را جهت عرضه آنتی ژن‌های داخل سلولی (آنتی ژن‌های ویروسی و توموری) به سلول‌های TCD8+ (T سایتوتوکسیک) فراهم می‌کند. عملکرد T سایتوتوکسیک: به سلول هدف متصل می‌شود. سلول‌های هدف آن سلول‌های سرطانی یا آلوده به میکروب‌های داخل سلولی مانند ویروس است. تمام سلول‌های ما می‌توانند سرطانی یا آلوده به ویروس شوند بنابراین برای این که بتواند پاسخ مناسب علیه آن‌ها ایجاد شود MHC I باید روی تمام سلول‌های هسته دار بیان شود. پس بروز MHC I روی سلول‌های هسته دار باعث می‌شود سیستمی ایجاد شود برای آن که آنتی ژن‌های داخل سلولی (آنتی ژن‌هایی که داخل سیتوسل هستند.) مانند آنتی ژن‌های ویروسی یا توموری توسط ارائه آن‌ها توسط MHC I و فعال شدن سلول‌های TCD8+ فراهم شوند.

-      بروز مولکول‌های MHC II بر سطح سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن، سیستمی را جهت عرضه آنتی ژن‌های خارج سلولی (باکتری‌های خارج سلولی) به سلول‌های TCD4+ (T helper) فراهم می‌کند. از سوی دیگر بروز MHC II روی سطح سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن سیستمی را فراهم می‌کند برای پاسخ گویی به آنتی ژن‌های خارج سلولی. برای مثال بعضی باکتری‌ها خارج سلول رشد می‌کنند. برای پاسخ به آن‌ها ما نیاز به سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن مانند سلول‌های دندریتیک ماکروفاژ ها، B Cell‌ها نیاز داریم.

·       این آنتی‌ژن‌ها هم از خارج سلول برداشته شده و به داخل سلول برده می‌شوند. ولی خود پروتئین میکروب خارج سلول تولید شده و نه داخل سیتوپلاسم. Processing داخل سلول انجام می‌شود.

T cell به وسیله ی یک T cell رسپتور کاملا اختصاصی DC را شناسایی می‌کند.

کولون‌های مختلف لنفوسیت T با هم دیگر در TCR تفاوت دارند.  TCR فقط پپتید متصل به MHC را شناسایی می‌کند.

MHC کلاس 1

MHC I روی تمام سلول‌های هسته دار وجود دارند. سه ژن  MHC I وجود دارد که سه کلاس اصلی مولکول‌های MHC I را کد می‌کند:

·       HLA-A

·       HLA-C

·       HLA-B 

سه ژن دیگر که پلی‌مرفیسم کمتری دارند هم MHC I را کد می‌کنند که اصلی نیستند و به آن‌ها E,F,G میگویند.

MHC چیست؟

برای آن که پروتئین برداشته شده توسط APC  به T Cell عرضه شود، نیاز به پروتئین‌هایی بر روی سطح سلول عرضه کننده آنتی ژن به نام کمپلکس سازگاری نسجی اصلی(MHC = Major Histocompatibility Complex)  است. یعنی پروتئین سطحی MHC که بر روی سلول عرضه کننده قرار دارد، موجب نمایش پپتید به T Cell می‌شود. یک ناحیه ژنی تحت عنوان "ناحیه ژنی MHC" که از چند ژن نزدیک به هم تشکیل شده، این پروتئین را کد می‌کند. به این MHCها در انسان همچنین نام  Human Leucocyte Antigen(HLA)را داده اند. MHCها اولین بار در تحقیقات رد پیوند مشخص شدند. به این صورت که مشاهده شد سازگاری این پروتئین در گیرنده و دهنده، در پذیرفته شدن پیوند تاثیر دارد. بعد‌ها نقش اصلی آن‌ها مشخص شد که؛ در پاسخ به آنتی ژن‌های پروتئینی، MHCها بسیار مهم و ضروری هستند.

عرضه آنتی ژن و MHC

با توجه به این که دو نوع T Cell (Helper / Cytotoxic) داریم، طبیعتا باید دو مسیر متفاوت عرضه‌ی آنتی‌ژن نیز داشته باشیم. به خاطر داریم که T Cellها تنها می‌توانستند پپتیدهای خطی را شناسایی کنند آن هم زمانی که این پپتید متصل به یک سلول عرضه کننده آنتی ژن باشند برخلاف B Cellها که میتوانند علاوه پپتید، سایر مواد مانند کربوهیدرات‌ها، اسیدهای نوکلئیک و غیره را حتی به صورت محلول (بدون اینکه به APCها متصل باشند) شناسایی کنند. از این بحث میتوان نتیجه گرفت آنتی ژن محلول مستقیماً نمی‌تواند T Cell را فعال کند.

پایداری و اطلاعات مربوط به واکنش پذیری فنول

اطلاعات پایداری و واکنش پذیری:محصول پایدار است و دمای ناپایداری آن موجود نیست.

شرایط ناپایداری: حرارت، منابع احتراق (شعله و جرقه)، نور، مواد ناسازگار

ناسازگاری با مواد گوناگون: واکنش پذیر با مواد اکسیدکننده، فلزات، اسید ها، مواد قلیایی

خورندگی: بسیار خورنده در حضور مس، نسبتا خورنده در حضور فلزات ضد زنگ (304) و فلزات ضد زنگ (316) و عدم خورندگی در حضور شیشه یا آلمینیوم.

اجتناب کردن از شرایط : منابع نور، منبع احتراق، گرما بیش از حد، قرار گرفتن در معرض هوا مرطوب و یا آب است.

پلیمریزاسیون: رخ نخواهد داد.

ویژگی های فیزیکی و شیمیایی

حالت فیزیکی: جامد

بو: متفاوت و واضح ، معطر، تا حدودی مرطوب شیرین و تلخ

جرم ملکولی: 94.11 گرم بر مول

رنگ: بی رنگ تا صورتی روشن

pH: 6

محافظت شخصی، کنترل‌های لازم در زمان در معرض ماده فنول بودن

کنترل های مهندسی:
استفاده از تهویه مهندسی، تهویه هوای محلی و یا سایر کنترل های مهندسی برای حفظ سطح کیفی هوا حین کار با ماده و در معرض آن بودن. اگر آزمایشات فرد گرد و غبار ایجاد می کند، از تهویه استفاده کنید تا از آلودگی های هوا که در معرض آن قرار گرفته اید در امان بمانید و آن را محدود کنید.

حفاطت شخصی:
عینک محافظ، روپوش پلاستیکی، ماسک بخار و گرد و غبار، اطمینان حاصل کنید که از یک ماسک تایید شده و مطمئن و دستکش استفاده کنید.
برای جلوگیری از استنشاق محصول باید ازدستگاه تنفسی شخصی استفاده کنید.
پوشش های محافظتی پیشنهاد شده ممکن است کافی نباشند، پیش از لمس کردن این محصول با یک متخصص مشورت کنید.

حمل و نگهداری فنول

احتیاط:
ظرف را به صورت قفل شده نگه دارید، ظرف را خشک نگه دارید. و از گرما دور نگه دارید و از منابع اشتعال پذیر دور نگه داری شود. ظروف خالی شده از ماده پتانسیل آتش گیری را دارند. باقی مانده ماده زیر هود تبخیر شود.
تمام تجهیزات موجود حاوی مواد معدنی را در طبقه کف بگذارید. بلعیده نشود. گرد و غبار را تنفس نکنید. هیچ گاه آب را به این محصول اضافه نکنید.
در صورت تهویه ناکافی، تجهیزات تنفسی مناسب استفاده کنید. در صورت بلع ماده بلافاصله به پزشک مراجعه کنیدو ظرف یا برچسب را نشان دهید.
از تماس با پوست و چشم ها جلوگیری شود.از مواد ناسازگار مانند اکسیدکننده ها و اسید ها دور نگه داشته شود.