ازدیاد حساسیت (Hypersensitivity)

1)                  آبریزش بینی و مشکلات مختلف Hypersensitivity

2)                  ضایعات پوستی روی صورت و دست و پا

3)                  آنژیو ادم، تورم پلک ها و حلق و فارنژ

4)                  ضایعات پوستی بعد از خوردن غذا، خون ریزی دستگاه گوارش

5)                  سختی در تنفس (مشکلات تنفسی)

6)                   پتوز یا افتادگی پلک چپ

7)                  ضایعات تاولی در مخاطات و پوست و دهان

8)                  ضایعات متعدد در ارگان های مختلف، نارسایی کلیه، مشکلات قلبی، مشکلات مفاصل، ضایعات پروانه ای یا malar rash در گونه ها

9)                  اگزوفتالمی (بیرون زدگی چشم)

10)              مشکلات مفاصل و دِفرمیتی مفاصل

11)              ضایعات پوسته ریزی دهنده در کل بدن

عرضه متقاطع یا Cross presentation

·       کارآمد ترین سلول عرضه کننده آنتی­ژن DC است.

·       عرضه آنتی­ژن به لنفوسیت‌های T سایکوتوکسیک در همه سلول‌های هسته­دار انجام می‌شود.

·       DC همMHC I و همMHC II را دارد.

سلول‌های Tسایکوتوکسیک برای پاسخ دادن به سلول‌های هسته­دار آلوده به DC نیاز دارند. اغلب DCها سلول‌های آلوده به میکروب داخل سلولی یا سلول‌های توموری را برداشت می‌کنند و سپس آنتی­ژن داخل سلولی را همراه MHC I به سلولTسایکوتوکسیک عرضه می‌کند و همراه با MHC II به سلول T helper عرضه می‌کند. این فرآیند را عرضه متقاطع گویند.

MHC II compartment

در ماکروفاژها و سلولهای B انسان یک زیر گروه از اندوزومهای انتهایی غنی از MHC II به نام محفظه یا وزیکول MHC II یا MHCII compartment یا MIIC وجود دارد. این محفظه شامل آنزیم‌های تجزیه کننده پروتئین، MHC II و دو مولکول دخیل در بار گذاری پپتید در MHC II یعنی HLA-DM و زنجیره ثابت است.  HLA-DM ساختاری شبیه MHC دارد چون در ناحیه ی ژنی MHC کد می شود.

مسیر MHC کلاس 2

MHC II در رتیکولوم اندوپلاسمیک(ER) سنتز می‌شود. شیار MHC II در ER توسط پروتئین Ii (invariant chain) اشغال شده است(تا به پپتید‌های مربوط به پروتئین‌های سیتوزولی یا مسیر MHC نوع 1 متصل نشود). تا پپتیدی روی شیار قرار نگیرد،MHC خارج نمی‌شود.

زنجیره پروتئینی Ii(یک تترامر) باعث تحریک تاخوردگی و به هم پیوستن مولکول­های MHC II شده و آن­ها را به سمت اندوزوم‌های انتهایی می‌برد.

آنتی ژن های MHC 1

— برخی از آنتی ژنهای پروتئینی برای عرضه شدن درمسیر MHC I نیازی به یوبی کوئیتینه شدن و پروتئازوم ندارند) احتمالا توسط پروتئازهای سیتوزولی تجزیه می‌شوند (.

— توالی های سیگنال پروتئین‌های غشایی و ترشحی بعداز ساخته شدن و انتقال پروتئینها به رتیکولوم اندوپلاسمیک توسط سیگنال پپتیداز شکسته می/شود و به صورت پروتئولیتیک تجزیه می‌شود و پپتیدهای اتصالی به مولکول‌های MHCI ایجاد می‌شود. (بدون پروتئولیز سیتوزولی)

مسیر MHC کلاس 1

در مسیر MHC  کلاس 1 اولین مرحله تولید پپتید از آنتی‌ژن‌های پروتئینی داخل سلول است. معمولا این کار در ارگانلی به نام پروتئازوم انجام می‌شود. پروتئازوم کمپلکسی است  از چند آنزیم که فعالیت پروتئولیتیک دارند. پروتئازوم‌ها عمل خود مراقبتی انجام می­دهند یعنی تمام پروتئین‌هایی از بدن که آسیب دیده باشند یا تاخوردگی آن‌ها مشکل داشته باشد را تجزیه می­کنند.

اختصاصی بودن پاسخ ایمنی

پاسخ Tcell ها اختصاصی است که مسئول این اختصاصی بودن T cell receptor سطح سلول است یعنی T cell receptor با هم متفاوت است و بنابراین هر پپتیدی را می­تواند با MHC  به طرز متفاوتی شناسایی کند. پس MHC  به پپتید‌های مختلفی وصل می­شود اما یک پپتید و MHC که به هم متصل اند را فقط یک نوع TCR خاص می­شناسد. یعنی اختصاصی بودن مربوط به TCR است و به  MHCربطی ندارد.

اختصاصی بودن پاسخ ایمنی

پاسخ Tcell ها اختصاصی است که مسئول این اختصاصی بودن T cell receptor سطح سلول است یعنی T cell receptor با هم متفاوت است و بنابراین هر پپتیدی را می­تواند با MHC  به طرز متفاوتی شناسایی کند. پس MHC  به پپتید‌های مختلفی وصل می­شود اما یک پپتید و MHC که به هم متصل اند را فقط یک نوع TCR خاص می­شناسد. یعنی اختصاصی بودن مربوط به TCR است و به  MHCربطی ندارد.

MHC کلاس 2

دو زنجیره دارد که به صورت غیر کووالانسی به هم متصل اند، α و β. بر خلاف MHC I هر دو زنجیره پلی‌مورفیسم هستند. هر دو زنجیره می‌توانند متفاوت باشند و در ناحیه MHC کد می‌شوند.  پپتید بین دومین α₁ و β₁ متصل می‌شود و بیشترین پلی­مورفیسم در α₁ و β₁ است. پلی‌مورفیسم در α₂ و β₂ کم است. (نه این که اصلا وجود نداشته باشد.)

در MHC II جایی که پپتید قرار می‌گیرد انتهایش باز است چون از دو زنجیره مختلف تشکیل شده است ولی در MHC I شیار برای یک زنجیر می‌باشد؛ بنابراین پپتید‌هایی که در این ناحیه قرار می‌گیرند خیلی کوتاه ترند (بین 8 تا 11 آمینواسید) ولی در MHC II جایگاه باز است و فضا بیشتر است و پپتید‌هایی با حدود 30 آمینو اسید یا بیشتر می‌توانند در این جایگاه قرار گیرند.

CD4 معمولا به β₂ (غیر پلی‌مورفیک) متصل می‌شود.

تعداد زیادی پپتید داریم. بنابراین اتصال پپتید به MHC ویژگی‌های بسیار متنوعی دارد. یعنی یک MHC می‌تواند به پپتید‌های مختلفی متصل شود.

MHC کلاس 1

دو تا زنجیره پلی‌پپتیدی دارد که به صورت غیر کووالانسی به هم متصل اند: زنجیره α و زنجیره 2-microglobulinβ. -microglobulinβ2 در تمام MHC‌های کلاس I مانند هم است و تفاوت در زنجیره α است. 2-microglobulin β در ناحیه MHC کد نمی‌شود.

زنجیره α مانند سایر پروتئین‌ها پیچ خوردگی‌هایی پیدا می‌کند و 3 دومین خارج سلولی ایجاد می‌کند. دومین α₁ و α₂ و α₃ (رشته را از سمت N-ترمینال نام گذاری می‌کنیم)

پپتید، بین شیاری که بین α₁ و α₂ به وجود آمده قرار می‌گیرد.

دومِین α₃ در تمام MHC I ثابت است و به CD8 متصل می‌شود.

برای این که MHC روی سطح سلول ظاهر شود باید حتما شیار توسط پپتید پر شده باشد.  برای ظاهر شدن MHC روی سطح سلول باید α₁ و α₂ (با این که در اتصال به آنتی ژن نقشی ندارند) و پپتید حضور داشته باشند.

روی هر سلول هسته دار 6 نوع MHC می‌تواند حضور داشته باشد؛ A و B و C از مادر و A و B و C از پدر.