مزایای واکسیناسیون استنشاقی از راه بینی

برای اکثر میکروب ها ،مخاط اولین مانعی است که باید از آن عبور کرد. بنابراین این موضوع تعجب آور نیست که این مخاط مخاطب بسیار ایمن و کامل است.

نشان داده شد که حتی مقادیر کمی از آنتی‌ژن واکنش محافظتی ایجاد می‌کند. این امر به عنوان یک استدلال قابل توجه است، اگر با سویه های بذر واکسن فعلی H1N1 مقابله کند و حجم مرتبط با تولید ویروس در تخم مرغ ها در نظر گرفته شود.

همچنین یک مزیت واضح است که واکسیناسیون بینی باعث القای مخاطی (حفاظت در محل عفونت) و ایمنی سیستمیک می شود.

در مقابل، واکسیناسیون عضلانی در ابتدا باعث پاسخ سیستم ایمنی بدن (تشکیل آنتی بادی) می شود. علاوه بر این، واکسیناسیون داخل بینی ممکن است حفاظت در برابر عفونت در سایر نقاط مخاطی مانند ریه، روده و دستگاه تناسلی را فراهم کند و حفاظت متقابل را در برابر سویه های مختلف از طریق ترشح آنتی بادی های مخاطی فراهم می کند.

 یکی دیگر از مزیت های مهم استنشاق از راه بینی این است که به راحتی قابل دسترسی است.

رها کردن یا استفاده از اسپری درون‌بینی، اگرچه یک عامل مهاجم نیست ولی باعث ناراحتی بیماران می شود.

این موضوع مهم است، زیرا بسیاری از افراد از این روش تزریق به علت هراسی که دارند اجتناب می کنند؛

القای پاسخ ایمنی در برابر مصرف واکسن از راه ریوی

با وجودی که القای پاسخ ایمنی مخاطی برای جلوگیری و یا درمان عفونت همچنان یک چالش بزرگ است، این موضوع ارزشمند است که به دنبال آن پیامدهای مهمی برای مدیریت سلامت انسان و حیوانات در نظر داشته باشیم.

استنشاق ریوی واکسن

استنشاق ریوی مواد دارویی یک راه مورد استفاده جذاب است که حداقل بخشی از علت آن به سطح وسیع مخاط مخاط در ریه (تقریبا 140 میلی متر در انسان و مشابه با یک گوسفند) مربوط می شود که با دیواره مخاطی نازک در آلوئول، باعث جذب سریع و کارآمد دارو شود.

 استنشاق دارو می تواند با وسایل تحویلی مناسب و مهندسی شده باشد.

این دستگاه ها برای استفاده در انسان به آسانی قابل استفاده است، که دستگاه های تجاری برای تحویل داروهای ضد آسم یا انسولین به ریه مورد استفاده قرار گرفته است.

واکسیناسیون ریه پتانسیل قابل توجهی را به عنوان مسیر تحویل، از طریق آن می‌تواند منجر به تحریک مصنوعی IgG به منظور حفاظت از ایمنی در آلوئول و تولید و مداخله IgA جهت حفاظت از ایمنی در مسیرهای هوایی انجام شود.

از این رو، توانایی تحریک سیستم ایمنی و پاسخ های ایمنی مخاطی، این است که استنشاق ریوی واکسن را به یک موضوع جالب برای بررسی تبدیل می کند.

شواهد حاکی از توان بالقوه تحویل ریوی - روده ای، از آزمایش آزمایش واکسیناسیون آئروئولوژیک است که در طول پاندمی آنفولانزا در اواخر دهه 1960 انجام شد.

استنشاق دقیق و قابل اطمینان واکسن ها به ریه گوسفند کم اهمیت نیست، زیرا اکثر دستگاه های طراحی شده برای انسان هماهنگ شده با گوسفند اند و توانایی با فعال شدن توسط دستگاه را دارند.

به همین ترتیب، برای بررسی قابلیت بالقوه واکسیناسیون ریه با استفاده از یک مدل حیوانی بزرگ، ما تصمیم گرفتیم این عدم قطعیت را با تحویل تهیه واکسن به یک منطقه محلی ریه با استفاده از آندوسکوپ فیبر نوری حذف کنیم.

اثرات آنتی ژنی مصرف واکسن از راه بینی

مقدار آنتی‌ژن موجود در سیستم لنفاوی به احتمال زیاد برای القای پاسخ ایمنی قوی هومورال در تخلیه لنفاوی مخاط مخاطی، حتی در صورت وجود عوارض جانبی ادجوانت، ناخوشایند بود.

با این حال، در استنشاقغیرطبیعی گوسفند این واکسن، موجب پاسخ برخی از واکنش های ایمنی قابل تشخیص در سرم می‌شود که نشان می دهد ایمنی پس از زایمان بینی نیاز به حداقل دو اسنتشاق داخل بینی و یا در مکان های مختلف از این رگ های نازک نیاز دارد.

این ادجوانت حاوی ذرات اندازه 40 نانومتر تشکیل شده از اجزای قهوه ای ، فسفولیپید و کلسترول است و خواص ادجوانت خود را از حضور اجزای ساپونین و احتمالا اندازه آن ذرات بهره برده است.

با وجود این واقعیت که مقادیر کم آنتی ژن به سیستم لنفاوی بعد از تحویل بینی منتقل می شود، احتمال دارد که برخی از آنتی‌ژن ها به بافت لنفاوی برسد.

در حقیقت، در حیواناتی که قبلا تحت جراحی ایمنی قرار گرفته اند و پاسخ ایمنی اولیه را به آنفلوانزا پیوند داده اند، پاسخ های خاطره را می توان در داخل نمونه انسانی پس از واکسن آنفلوانزا حاوی ادجوانت افزایش داد.

در نگاه اول، این نتایج ممکن است به نظر برسد که از یک واکسن انسانی به شکل موفقیت آمیز استفاده شده است و استنشاق صورت گرفته است.

 با این حال واکسن آنفولانزا عمل ملایمی دارد مخصوصا زمانی که آلوده به مخاط بینی می شود و بنابراین می تواند پاسخ ایمنی را حتی اگر فقط یک دوز کوچک آن وارد عروق لنفاوی شود تحریک کند.

استنشاق دارو از راه بینی

از لحاظ آناتومی اشاره شده است که گوسفند دارای گرفه لنفاوی مخاطی در پشت حفره بینی است که بسیار شبیه به انسان است.

در واقع، در مقایسه با موش هایی که بافت لنفی دارند که طول حفره بینی را که معمولا در واکسن بینی مورد استفاده قرار میگیرد، گوسفندان لوزه ها و آدنوئید ها را در ساختار حلقه ای در پشت حفره بینی قرار داده اند.

استنشاق واکسن از راه بینی

مدارک بسیار زیادی وجود دارد که نشان میدهد استنشاق واکسن از راه بینی در موش پاسخ ایمنی موکوزی را در بخش های مختلف تقویت می بخشد. مخصوصا اگر با ادجوانت های مختلفی ترکیب شده باشد.

اگرچه گاهی این موضوع که تمایز قائل شویم بین استنشاق واکسن از راه بینی و یا یک مسیر کانال مانند جهت ورود واکسن به شکل غیر مستقیم به ریه جانوران مشکل است.

وضعیت استنشاق پودر خشک در زمان حال

توسعه مفهومی افشانههای جدید یک دوره 15-10 ساله را در بر می‌گیرد. آنچه که چند سال پیش شروع شده است احتمالاً تا پنج سال آینده به دست بیماران نخواهد رسید. ادبیات امتیاز اختراعات وضعیت جاری را بخوبی نشان می‌دهند اما نمی‌توانند مشخص سازند کدام یک از طرح ها موفقیت‌آمیز خواهند بود؛ تنها چند مورد از اختراعات امتیازدار وارد بازار می‌شوند. بنابراین مرز بین گذشته و حال کمرنگ می باشد و برای حفظ پیوستگی مطالب دوره نزدیک به 1990 به بعد به عنوان حال در نظر گرفته می‌شود. در حال حاضر می‌توان حداقل پنج جریان اصلی توسعه استنشاق پودر خشک را شناسایی نمود که عبارتند از:

واکسیناسیون مخاطی

پاسخ امنی داخلی: جهاز تنفسی ساختاری است که دارای شکل فیزیکی پیچیده می‌شود و جریان هوای آشفته در داخل آن باعث می‌گردد تخلیه فیزیکی به خارج‌سازی ذرات رسوب‌کرده، آسانت گردد. ذرات استنشاق شده با اندازه 5-1 میکرومتر در مسیرهای هوایی بزرگ رسوب می‌کنند و به دلیل گرانش در سطح مخاط مسیرهای هوایی گرفتار می‌شوند. 

سیستم دارورسانی استنشاقی

مروری کوتاه بر تاریخچه و اهمیت موضوع:

این مسیر شامل استنشاق دارویی است که بصورت گاز، مایع یا پودر می‌باشد. دارو از طریق نایچه به درون ریه‌ها جذب می‌گردد. مساحت بزرگ نایچه و واسکولاریزاسیون عالی آن به رهایش موثر و غیرتهاجمی دارو با غلظت مناسب کمک می‌کند و در عین حال تاثیر سمی دارو را به حداقل می‌رساند. مزایای این شیوه عبارتند از اجتناب از متابولیسم توسط ریه و دسترسی به دستگاه رهایش مبتنی بر نبولایزر سنجه‌دار[1] با قابلیت رهایش دوز دقیق بصورت پودر، گاز یا مایع.

بوسولفان

جزو ترکیبات جدید است و مشابه نیتروژن موستاردها است.  
زنجیره 4 کربنی با 2 گروه ترک شونده دارند و از دسته ی سولفونیک اسید ها هستند (استر سولفونیک اسید اند).
synthetic اند و در درمان سرطان استفاده می شوند. ایجاد کراس لینک های بین رشته ای می کنند. طول زنجیره ی آن ها نباید خیلی کوتاه یا بلند باشد چون اثر خود را نمی تواند به خوبی بگذارد و زنجیره ی 4 کربنی بهتر است.
نیتروژن ناحیه 7 گوانین حمله به کربن می کند (در سولفونیک اسید ها واکنش نوکلئوفیلی روی سولفور و فسفر انجام نمی شود بلکه روی کربن کناری انجام می شود).
 نیتروژن مثبت شده و دوباره یک گوانین دیگر حمله ی بعدی را انجام می دهد و ترک شونده را بیرون می اندازد و کراس لینک بین رشته ای انجام می شود که جزو کراس لینک های مهم است؛ زیرا فاصله ای فقط به اندازه ی 4 کربن ایجاد می کند و خیلی توسط آنزیم ها قابل شناسایی نیست.