تایکوپلانین

دارویی است که تمامی اثرات ونکومایسین را دارد و جذب بیشتری هم از آن دارد. بر روی باکتریهای گرممثبت اثر دارد و از باکتری-

های گرممنفی فقط بر روی نایسریا اثر دارد. این دارو به دلیل زنجیره اسیدچربی که دارد، جذب بافتی بسیار بالایی دارد. این دارو با

پروتئینهای پلاسمایی باند میشود و به صورت آهسته آزاد میگردد، بنابراین متابولیسم پایینی دارد. با توجه به شکل دارو میتوان دریافت که یک مولکول خنثی است. )به دلیل وجود یک گروه اسیدی و یک گروه آمینی که مجموع آنها خنثی میشود(

آنتی بیوتیک های گلیکوپپتیدی و پپتیدی

ترکیبات گلیکوپپتیدی:

ترکیبات گلیکوپپتیدی ترکیباتیاند که قند و آمینواسید دارند و می- توانند اثرآنتیبیوتیکی داشته باشند. بدن انسان از طریق تاثیر

ترکیبات پپتیدی کوچک و بزرگ و هورمونها، بر رسپتورها عمل میکند. میکروبها برای دفاع از خود یک سری ترکیبات پپتیدی

ترشح میکنند، که این ترکیبات اثر ضدمیکروبی دارند. گلیکوپپتیدها cross link پلیسیکلیک )چندحلقهای( هستند. این حلقهها باهم

شدهاند و در ساختمان آنها آمینواسیدهای غیرمعمول وجود دارد. مثلا کلروفنیلآلانین در بدن وجود ندارد؛ اما میکروبها میتوانند آن

آمینواسید میسازد درصورتی که این ترکیبات L را بسازند. بدن ما آمینواسید دارند. این ترکیبات گلیکوزیلهاند و قندهای مختلفی D

دارند؛ به خاطر داشتن آمینواسید در آب محلولاند؛ پپتیدها چون گروههای آمیدی و درنتیجه توانایی برقراری پیوند هیدروژنی دارند،

درآب محلول اند و عمدتا هر ترکیبی که پپتید داشته باشد، محلول است. با توجه به نوع پپتید این ترکیبات، میتوان آنها را از لحاظ

اسیدی، قلیایی یا خنثی بودن طبقه بندی کرد. مثلا بعضی از آنها آمینواسیدهای اسیدی، مثل آسپارتیک اسید زیاد دارند و بعضیها

گروههای قلیایی مثل لایزین بیشتر دارند. بعضی هم به تعداد برابر گروه اسیدی یا بازی دارند. این ترکیبات به علت آبدوستبودن،

جذب خوراکی خوبی ندارند.

حلالیت و پدیده توزیع

حلالیت گاز در مایع:

وقتی از حلالیت گاز در مایع صحبت میشود، نمیخواهیم که گاز حل شود، در واقع هدف اصلی پراکندهکردن گاز در مایع است بهصورتی که گاز به شکل گاز باقی بماند و تبدیل به مایع نشود، در این وضعیت بهدنبال interaction قوی بین گاز و مایع نیستیم زیرا برقراری این interaction قوی

باعث تبدیل گاز به مایع میشود و بعد از برداشتن فشار از روی محلول، گازی خارج نمیشود و این مطلوب ما نیست.

در این محلولها مانند آئروسول ها، اسپری ها و دیگر فرآوردههای دارویی استنشاقی و فرآوردههایغیردارویی مانند حشرهکشها و اسپریهای خوشبوکننده، حجم بیشتر متعلق به مایع است و فرمولاسیون نیز مایع میباشد و به علت اعمال فشار، شاید به نوعی گاز درون آن نیز به مایع

تبدیل شده است و مسئله مهم این است که بعد از برداشتن فشار، این مایع به گاز تبدیل شود و مانند یک پروپیلانت و حامل، ماده دارویی را نیز همراه خود خارج کند و به قسمت

هدف، مانند ریه یا پوست و... برساند. در این نوع محلولها گاز در مایع قرار گرفته است و ماهیت خود را حفظ کرده و در این مورد پدیده حلالیت مانند حل شدن شکر در آب - که

شکر به مایع تبدیل میشود- نمیباشد. بنابراین گاز را در مایع پراکنده میکنیم به شرطی که حلالیت گاز در مایع بالا نباشد و فقط پراکندگی آن بالا باشد.

. فشار: که با افزایش فشار حلالیت نیز افزایش پیدا میکند. )رابطه مستقیمبراساس قانون هنری(

2 . دما: که با افزایش دما، حلالیت کاهش مییابد. )رابطه عکس برای مثال در فصل گرما، با نوشیدن آب خنک احساس تازگی بیشتری داریم، زیرا در آب خنکتر با دمای کمتر، اکسیژن بیشتری حل شدهاست. همچنین، برای ماهیان، آب سردتر بهتر است زیرا دارای اکسیژن بیشتری میباشد.

رهایش دماغی و ریوی دارو (شرح و تفاوت‌ها)

واکسن‌های استنشاقی

البته امروزه واکسن های استنشاقی در برخی از موارد بکار برده می شوند. به عنوان مثال واکسن درون‌مداغی MedImmune به نام FluMist واکسنی است که بدرون دماغ اسپری می‌شود و شخص را مصون می‌سازد و از این رو نیاز به استفاده از سوزن‌ها و بازو‌های دردناک را رفع می‌کند. با این حال موضوع جذاب‌تر، توسعه فرایند رهایش واکسن ریوی(یعنی واکسن‌هایی که در ریه‌ها رها می‌گردند) است. چنین روشی در دهه اخیر به دلیل عدم استفاده از سوزن و همچنین ایجاد مصونیت در برابر ورود پاتوژن‌های بیشتر بشدت موردتوجه قرار گرفته است. ریه یک موتورخانه ایمونولوژیک است که چندان بررسی نشده است. از لحاظ نظری می‌توانیم از سوزن‌ها اجتناب کنیم و واکسن‌ها را صرفاً تنفس کنیم(با تنفس بدرون ریه ببریم). بیماری موردنظر ما که واکسن‌های استنشاقی برای آن طراحی می‌شوند، سرخک است. این بیماری همچنان یکی از دلایل مهم مرگ و میر کودکان در سراسر جهان است.

داروهای ضد ویروس

ویروس­ها به عنوان انگل­های داخل سلول به سلول میزبان وارد می­شوند و دارای هسته­ی نوکلئیک اسیدی هستند که این هسته یا از جنس DNA یا از جنس RNA است و از لحاظ مواد لازم از نظر بیوشیمیایی و انرژی برای تکثیر خود به سلول میزبان وابسته هستند؛ به عبارتی این امکانات را در اختیار ندارند و از سلول میزبان می­گیرند. (از سیستم بیوشیمیایی سلول میزبان استفاده می­کنند.) پس از تکثیر به شکل سلول کامل درآمده و از سلول میزبان خارج می­شوند و سلول­های دیگر را آلوده می­کنند.

نکته: ویروس­ها یک نوع اسید نوکلئیک دارند که یا از جنس DNA یا از جنس RNA است.

*ویروس­ها با انگل­هایی مثل کلامیدیا (که هم DNA و هم RNA دارند) و ریکتزیاها ( که خودشان سیستم تولید انرژی دارند و می­توانند پروتئین­سازی کنند) متفاوت هستند.

*مهمترین دسته­بندی ویروس­ها براساس اسید نوکلئیک آنهاست:                            

 RNA ویروس ها مثل Retrovirus و Reovirus  DNA ویروس ها مثل Herpes virus, Papovirus, Adenovirus و poxvirus ها

  بیماری­های RNA ویروس­ها: فلج اطفال، سرماخوردگی، پنومونی، بیماری­های سیستم گوارشی، آنفولانزا، هپاتیت (بعضی هپاتیت­ها در دسته­ی RNA  ویروس­ها و بعضی دیگر در دسته DNA ویروس­ها هستند)، تب زرد، سرخک و سرخجه، اوریون و ...

بیماری­های DNA ویروس­ها: smallpox، هپاتیت، بعضی سرماخوردگی­ها و آنسفالیت

ویروس واکسینیا در دسته­ی DNA ویروس­ها با

اندازه­ی nm250  ایجاد آبله (smallpox)

Rotavirus در دسته­ی RNA ویروس­ها(RNA -) با اندازه nm 70  عامل برخی اسهال­ها که از راه خوراکی می­توانند وارد شوند.

 

 

 

عامل فلج اطفال هم جزء RNA ویروس­هاست و جزء ویروس­های کوچک مثل Rotavirus هاست ولی جزء RNA⁺ هاست.

عامل هپاتیت A جزء RNA ویروس­های کوچک و جزء RNA⁺ هاست.

از ویروس­های معروف در دسته­ی DNA ویروس­ها:

-         (Hepatitis B Virus) HBV

-         (Varicella zoster virus) VZV

-         CMV (Cytomegalovirus)

-         Herpes

-         EBV (Epstein-Barr Virus)

-         Adenovirus

-         Papillomavirus

اندازه ویروس­ها از nm 250-25 است که بعضی­ها مثل پولیو ویروس­ها جزء ویروس­های کوچک و برخی دیگر مثل هرپس ویروس­ها جزء ویروس­های بزرگتر هستند.

(HIV جزء ویروس­های متوسط است)

مورفولوژی ویروس ها:

معمولاً غشایی لیپیدی دارند که این قسمت گلیکوپروتئین هایی برای شناسایی محیط دارد. مثلاً در مورد HIV، gp120 و gp+1 وجود دارد که مسئول شناسایی است. در آنفولانزا انواع دیگری از گلیکوپروتئین ها وجود دارد. قسمت پروتئینی­ای به نام کپسید وجود دارد که ژنوم را در بر میگیرد و این کپسید در برخی  موارد تقارن خاصی ایجاد می­کند. در صورت ورود ویروس به میزبان، ژنوم آنها وارد می شود و کپسید غشا وارد نمی شود و از بین می رود.

( ورود ژنوم به هسته یا سیتوپلاسم میزبان)

نکته: گلیکوپروتئین های موجود در غشای لیپیدی برای شناسایی محیط Spike نام دارند.

پروتئینی که از ویروس ها منتشر می شود معمولاً به شکل یک پلی­پروتئین است. ( مثلاً در مورد HIV) و این یعنی پروتئین­ها به شکل مجزا ایجاد نمی­شوند. مثلاً در مورد Poliovirus که RNA ویروس است از روی RNA، پلی‌پروتئین تولید می­شود که انتهای آن پروتئاز قرار دارد. سپس پروتئاز folding خاصی پیدا می­کند و خود را از پلی پروتئین جدا می­کند و سپس این پروتئاز پروتئین­های دیگر را از قسمت پلی­پروتئین جدا می­کند. در واقع ترتیب قرارگیری این پروتئین­هایی که قرار است بعداً از پلی­پروتئین جدا شوند به گونه­ای است که آنهایی که قرار است سریع­تر توسط ویروس استفاده شوند و عملکردی هستند، جلوتر قرار ­گیرند و سریع­تر جدا میشوند و آنهایی که قرار است دیرتر استفاده شوند و ساختاری هستند، عقب­تر در ساختار پلی­پروتئین قرار می­گیرند. (جلو و عقب­تر منظور جلو و عقب بودن نسبت به مکان قرارگیری پروتئاز واقع در پلی‌پروتئین است)

بدیهی است چنانچه پروتئاز از ساختار پلی­پروتئین جدا نشود، نمی­تواند قسمت­های دیگر را جدا کند و در نتیجه بلوغ ویروس رخ نخواهد داد. از این رو داروهای مهارکننده پروتئاز به همین منظور وجود دارند.

پلی پروتئین ها به منظور اشغال فضای کمتر روی ژنوم، ­ایجاد می­شوند. هم چنین قسمت هایی روی ژنوم که از روی encoding ها صورت می­گیرد به شکل حلقوی هستند و با هم overlap دارند اشغال فضای کمتر

به طور مثال قسمتی  از ژنوم که پروتئاز را تولید می­کند با قسمتی از ژنوم که پروتئین دیگری تولید می­کند با هم overlap (همپوشانی) دارند.

اگر دقیق­تر بنگریم می­بینیم DNA ویروس­ها و RNA ویروس­ها تقسیمات دیگری داخل خود دارند یعنی DNA ویروس­ها را می­توان بر حسب این که تک رشته ای اند یا دو رشته ای و غشای لیپیدی دارند یا نه، و هم‌چنین بر حسب تقارن کپسید(مکعبی یا بی شکل)طبقه بندی کرد.

مثلاً هرپس ویروس، DNA ویروس تک رشته­ای

 با تقارن مکعبی دارای غشا است و هپاتیت

B کپسید بی­شکل دارد.

RNA ویروس می­تواند رشته + یا – باشد. در + ها بلافاصله مرحله­ی translation رخ می­دهد. در – ها این حالت پیش نمی­آید.

*ویروس­ها به روش­های مختلفی وارد سلول میزبان می­شوند ولی در همه­ی این روش­ها ابتدا باید اتصال به سلول وجود داشته باشد (به عبارتی از طریق برخی گلیکوپروتئین­ها باید غشای میزبان را شناسایی کنند) سپس نفوذ کرده و روند uncoating در سلول میزبان رخ می­دهد، اسیدهای نوکلئیک آزاد شده رونویسی می­شوند و پروتئین های جدید ایجاد می­شوند و ویروس­ها شکل می­گیرد و می­تواند از سلول میزبان خارج شود.

داروهای ضد قارچ و داروهای ضد انگل و ضد آمیب

isavuconazole

در این دارو فلوئور از موقعیت 4 به موقعیت 5 انتقال یافت قبلا تصور می‌شد که فلوئور فقط باید در موقعیت های دو و چهار باشد ولی این ترکیب ثابت کرد که میتوان دی فلورو را به صورت دو پنج داشته باشیم.

بنابراین اگر استخلاف های حلقه آروماتیک مشخص نبود واز ما خواستند اتم هایی اضافه کنیم می‌توانیم دو و چهار دی فلورو، دو چهار دی کلرو و دو پنج دی فلورو را قرار دهیم.

 

 

 نام داروی جدید  isavuconazole است.

طیف اثر خوبی دارد به خصوص برای بیماری هایی که درمان خاصی برای آن ها وجود ندارد مانند آسپرژیلوس تهاجمی، موکورمایکوزیس و کاندیدیازیس تهاجمی که از موارد مصرف دارو است.

موارد استفاده این دارو خیلی کم است، شرکت هایی که کشف دارو می کنند به دنبال داروهایی که پر مصرف و دارای صرفه اقتصادی هستند می باشند و به دنبال این دارو ها نمی روند. بنابراین دولت ها بودجه یا جایزه ای را برای این دارو ها تعیین به این دارو ها  orphan drug (داروهای یتیم) میگویند مثل دارو های ضد مالاریا. در سال 2014 دو شرکت به صورت مشترک دارو را کشف کردند و جایزه گرفتند.

پرودراگ و فرمولاسیون isavuconazole

در فرمولاسیون isavuconazole مشکلی وجود دارد. تلاش های زیادی انجام گرفت تا بتواند به صورت وریدی تزریق شود چون به بیماری که دچار کاندیدیازیس تهاجمی یا بیماری خطرناک است نمی‌توانیم دارو را به صورت خوراکی بدهیم و منتظر جذب باشیم بنابراین از آن پرو دراگ زیر تهیه شد.

نام این ترکیب Isavuconazonium sulfate است:

[2-[1-[1-[(2R,3R)-3-[4-(4-cyanophenyl)-1,3-thiazol-2-yl]-2-(2,5-difluorophenyl)-2-hydroxybutyl]-1,2,4-triazol-4-ium-4-yl] ethoxycarbonyl-methylamino] pyridin-3-yl] methyl 2-(methylamino)acetate; hydrogen sulfate

که این pro-drug بصورت نمک است و قاعدتاً بصورت محلول مصرف می­شود. تری آزول در این قسمت به صورت نمک هیدروژن سولفات درمی‌آید. ازت نشان داده شده جاییست که از آن نمک تهیه می شود.

نحوه تجزیه پرودراگ isavuconazole

در خون آنزیم های استراز وجود دارد که به باند استری حساس هستند و در اکتیو سایت خود یک CH3 و OH باقی مانده سرین دارند که استر را هیدرولیز می‌کند. به محض ورود به خون عملیات آغاز شده و در نهایت ایساووکونازول آزاد می شود.

علاوه بر آزاد سازی ایساووکونازول، ترکیب زیر که پایداری مناسبی دارد نیز تولید می شود.

·         تا حد الامکان این دارو در مواردی که بتوان از سایر داروها برای بیماری استفاده کرد، مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، تا برای درمان این بیماری حفظ بشود و در واقع مقاومت به‌وجود نیاید.

نام تجاری این دارو Cresemba می­باشد. معمولاً تولید کنندگان بخاطر استفاده اندک این دارو، به سراغ آن نمی­روند. تحقیقات روی این بخش، هنوز هم ادامه دارد به این‌صورت که دارو­های ضدقارچ سنتز شده را با غلظتهای مختلف در محیط کشت حل می‌کنند یا اینکه بصورت دیسک، در محیط کشت قرار می­دهند. سپس با محیط کشتِ بدون دارو، مقایسه می­شود. (کشت کردن قارچ­ها هم راحت است.)

·         مثلا مایکونازول (miconazole)  نیترات که ساختاری ساده دارد به همین صورت است و در مایکونازول نیز، از ازت جهت تولید نمک استفاده می شود.

·         بصورت کلی، هر ترکیبی که ایمیدازول یا تری­ آزولِ دست نخورده دارد و یک قسمت هم در ترکیب دارای یک حلقه آروماتیک است؛ خاصیت ضدقارچی دارد. (کم یا زیاد)

تتراسایکلین ها

تتراسایکلین‌ها آنتی بیوتیک هایی هستند که دارای 4 حلقه می‌باشند.
در اصل به ترکیباتی که از راه طبیعی از محیط کشت یک میکروارگانیسم دیگر بدست آمده اند، آنتی بیوتیک می‌گویند.
 ولی در اصطلاحِ ترکیباتِ ضد باکتری، گاهی اوقات به سولفونامید‌ها هم که طبیعی بدست نیامده اند، آنتی‌بیوتیک گویند. کینولون ها هم ترکیب مادر (اصلی‌شان) سنتتیک بوده و در آزمایشگاه کشف شده ولی به آنها نیز آنتی بیوتیک می­گویند.
اما مفهوم اصلی آنتی بیوتیک این است که به طور طبیعی حاصل از متابولیسم یک میکروارگانیسم باشد. به همین علت بهتر است در مورد واژه شناسی و اصطلاحات مربوط به این موضوع سخت گیری نشود. تتراسایکلین ها اولین بار در سال 1945 در بررسی روی خاک های مختلف که احتمال وجود میکروارگانیسم‌هایی که ترکیبات ضد باکتری تولید می‌کنند، کشف شد.
دانشمندانی که در این زمینه فعالیت می­کردند، خاک های مختلفی از کشورهای مختلف کشت می­دادند تا گونه هایی از استرپتومایسز توانستند ترکیبی را ترشح کنند که دارای یک چنین ساختارهایی بود.
اولین ترکیبی که خاصیت دارویی از خودش نشان داد و کشف شد، کلروتتراسایکلین(chlortetracycline)  بود (که دارای اتم کلر در ساختار خود می­باشد) و بعد از آن تتراسایکلین ها کشف شدند.

رادیو اپک ها

موادی که از آن‌ها به عنوان ماده‌ی حاجب استفاده می‌شود می‌بایست ویژگی‌های یک دارو را داشته باشد.

اولین شرط برای استفاده از این مواد، حاجب بودنشان است و باید عدد اتمی و دانسیته لازم را داشته باشد و باید ترکیب پایداری باشد تا در بدن شکسته نشود. همچنین نباید اثر فارماکولوژی خاصی داشته باشد. این ماده در حقیقت باید در بافتی خاص تجمع یابد و از جذب نور ممانعت کند تا بخاطر ایجاد این contrast امکان تشخیص را فراهم سازد. همچنین نباید سیستم ایمنی را تحریک کند. (حساسیت‌زا نباشد.)

سه دسته از این مواد(رادیواپک‌ها): فلزات سنگین و املاح آنها، روغن‌های یون‌دار، ترکیبات یددار آلی

فلزات سنگین

۱-از مهمترین آن‌ها فلز tantalum است که با دانسیته‌ی بالا، نسبت به طلا و سرب بهتر است. این ترکیب با بافت‌های بدن تداخلی ایجاد نمی‌کند و هم به صورت خوراکی و هم تزریقی استفاده می‌شود.

همچنین برای استفاده از آن به شکل استنشاقی، باید فرم آیروسول آن مورد استفاده قرار گیرد و برای استفاده از آن شکل خوراکی سوسپانسیون آن مصرف می‌شود. کاربرد آن در برونکوگرافی (عکس‌برداری از برونش‌ها) است.

در استفاده از آن، اندازه‌ی ذره‌ای اهمیت دارد. چون باید در بخش های درونی برونش‌ها نفوذ کند و نفوذپذیری آن افزایش یابد تا تصویربرداری بهتری را سبب شود و باید با سرعت و در زمان مناسبی از بدن دفع شود. (پس از عکس‌برداری سریعا دفع شود.)

عوارض: اگر اندازه‌ها مناسب نباشند یا از نیمه عمر آنها گذشته باشد، خطر آمبولی وجود دارد؛ به علت aggregation ایجاد می‌شود.

دفع این ترکیبات از طریق ciliary activity (فعالیت مژه‌ها و سرفه) است.

۲- سولفات باریم:

به عنوان نمک نامحلول در سیستم گوارشی و تنفسی استفاده می‌شود. در روش  استعمال گوارشی از سوسپانسیون آن و در استعمال تنفسی از آیروسل آن استفاده می‌شود.

 عوارض: خطر فولیکوله شدن و انسداد.
ویسکوزیته آن هم مهم است که بتواند غلظت و پوشش مناسبی از ماده را ایجاد کند. (0/01 gr/cm²)

۳- بیسموت ساب نیترات (Bithmut subnitrate):

 قبلا از ۲ ترکیب بالا در سیستم گوارشی مورد استفاده قرار می‌گرفت ولی سمیت ایجاد می‌کرد و کنار گذاشته شد. (متوجه شدند که اشکال سمیت از بیسموت است و آن را کنار گذاشتند؛ اگر اشکال از نیترات بود، ممکن بود تا با ترکیب دیگری جایگزین شود.)

۴- ferrites:

اکسید های آهن هستند (Fe₂O₃ و Fe₃O₄).برای عکسبرداری از دستگاه گوارش و تنفس است. برای ایجاد غلظت مناسب اندازه‌ی ذرات مهم است و معمولا عوارض خاصی ندارند.

۵- شلات کننده ی فلزات:

این مواد با جمع کردن فلزات سنگین، عمل خود را انجام می‌دهند. این ترکیبات،safety مناسبی ندارند اگرچه در MRI، در بعضی از این ترکیبات به خاطر ویژگی های دیگری استفاده می‌شود.

۶-tantalum oxide:

خاصیت حاجب بودن آن کمتر از tantalum است ولی سمیتی مشابه آن دارد.

از این ترکیب برای عکسبرداری از دستگاه گوارش و تنفسی استفاده می‌شود.

۷-thorium dioxide: دارای خاصیت رادیواکتیویته است و در بدن احتباس می‌یابد.(استفاده در بیماران خاص سرطانی)

روغن‌های یددار: خود روغن‌ها خاصیت حاجب ندارند ولی بخاطر وجود ید، در مواد حاجب استفاده می‌شوند.

(ید عدداتمی بالایی دارد و می‌تواند contrast ایجاد کند.)

در عکسبرداری از اسیدهای چرب غیر اشباع که دارای یک یا دو پیوند دوگانه هستند استفاده می‌شود.

اگر این اسیدهای چرب را با HI واکنش دهیم به ازای هر پیوند دوگانه یک  I(ید) اضافه می‌شود و اسیدهای چرب اشباع شده‌ی یددار را به وجود می‌اورد.  
استرهای اسیدچرب یددار(اسید چرب متصل به گلیسرول) 
استرهای اتیل یددار (اسیدچرب یددار به شکل استراتیل استفاده می‌شود.)←ویسکوزیته کمتر و بهتر           

نکته: این ترکیبات سریع تجزیه شده و ید خود را از دست می‌دهند.

کاربرد:تصویر‌بردری از لنف، در سرطان بیشتر برای دارورسانی استفاده می‌شود. (به علت ایجاد آمبولی امروزه کمتر استفاده می‌شوند.)

مهمترین دسته رادیواپکها :

ترکیبات آلی یددار (ید به شکل نمک سدیم یدید وجود دارد) به شکل IV استفاده می‌شود:

۱-سریع منتشر می‌شود و قدرت پایداری آن بالا نیست (بخاطر حلالیت بالا). همچنین به دلیل تجمع در غده‌ی تیروئید، سمیت ایجاد می‌کند.

پس مصرف یون به عنوان ماده‌ی حاجب به شکل یونی و معدنی ‌با عوارضی همراه است؛

از این رو، ید را به شکل مواد آلی در می‌آورند. بهترین حالت برای استفاده‌ی ید در ترکیبات آلی، اتصال آن به حلقه‌ی بنزن است.

اگر ۶ ید را به حلقه‌ی بنزن متصل کنیم، ترکیبی بدست می‌آید که کاملا لیپوفیل و نامحلول در آب است و بی‌خاصیت می‌باشد.
(پس نمی‌تواند تجمع حاصل کند و جذب نور را کاهش دهد و برای عکس‌برداری مناسب باشد.)

از این رو از ۳ ید در ۳ موقعیت استفاده می‌کنیم و سه جایگاه باقیمانده را برای گروه‌های زیر منظور می‌کنیم:

۱-گروهی که بتواند حلالیت آب را افزایش دهد. 
(مثلCOO^-Na⁺) (COOH ای که نمک شده و حلالیت مناسب ایجاد می‌کند.)
 (یا یونیزه کردن، حلالیت افزایش می‌یابد.)

۲-قراردادن گروهی که بتواند در خصوصیات فارماکولوژیکی و فارماکوکینتیکی نقش ایفا کند.

۲و۴و۶ ـ تری یدو بنزوئیک اسید (هسته‌ی بنزنی) ← هسته‌ی اصلی مواد رادیواپک (آلی یددار)

اما این برای ایجاد صِرف حلالیت مناسب، کافی نیست. زیرا ترکیبات حاجب باید به اسمولاریته ی بدن نزدیک باشند؛ اما ترکیب بالا در صورت یونیزه شدن، ایجاد ترکیبات یونی می‌کنندکه این ترکیبات یونی، اسمولاریته‌ی بالایی دارند.

پس باید از ترکیب‌های غیر یونی استفاده شود. (یعنی گروه اسید نداشته باشیم تا به شکل یون در نیاید.) بجای آن از گروه‌های پلار(polar) استفاده کنیم. مثل قند با گروه‌های هیدروکسی تا حلالیت را با آنها جبران کنیم و هیدروفیلیسیته را بالاببریم.

·         نسل اول این ترکیبات یونی بودند. (سمیت بیشتر بخاطر اسمولاریته‌ی بالا و واکنش یون ها با پروتئین های بدن)

·         نسل دوم ، مونومر های غیر یونی بودند.

·         نسل سوم، دیمربودند.(یونی ـ تک یونی ـ غیر یونی)

توجه: البته هسته‌ی دیگری برای رادیواپکها وجود دارد و آن هسته‌ی پیریدونی است. (علاوه بر هسته‌ی بنزنی)

← هسته‌ی پیریدونی ← دو جایگاه اتصال دارد← گروه های اضافه شده روی آن، هم در حلالیت و هم در خاصیت فارماکولوژیک نقش دارند.

 Rیا اسید است که به صورت یونیزه در می‌آید (در نسل های پایین‌تر) یا به صورت گروهی بسیار هیدروفیل است که حلالیت را جبران می‌کند.

اما نکته‌ی قابل توجه آن است که گروه هیدروفیل می‌تواند غیر مستقیم  به حلقه وصل شود؛ یعنی با یک واسطه‌ی کربونیل یا با واسطه‌ی یک نیتروژن به حلقه وصل شود.

گروه‌های X,Y هیدروفیل اند و مهمتر از آن، سعی دارند در خصوصیات فیزیکو شیمیایی ترکیب و در خصوصیات فارماکولوژیک آن دخالت کنند.

با تغییر گروه‌های R,X,Y می‌توان محل مصرف دارو ( عکسبرداری از کبد،روده،ریه و عروق لنفاوی و...) و همچنین فرم تجویزی آن (خوراکی، تزریقی) و ... را تعیین کرد

پروتئین کیناز ها

عوامل متعددی باعث ایجاد سرطان می شوند.

مثلا تولید بیش از اندازه یا فعالیت زیاد پروتیین کینازها میتواند باعث سرطان شود.

پروتئین کینازها در تکثیر سلولی زیاد مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند پروتیین های دیگر را فسفریله کنند.

پروتیین کینازها دسته های مختلف دارند و به تعداد زیاد در سلول ها وجود دارند.

محل عمده فعالیت آن ها در سیتوپلاسم است.

داروهای آنتی متابولیت

متابولیت: ترکیباتی اند که در واکنش­های شیمیایی بدن مورد استفاده قرار می­گیرند.

آنتی متابولیت ها : ترکیباتی اند که شبیه متابولیت­ها هستند ولی زمانی که وارد واکنش می­شوند، عملکرد آن­ها متفاوت است و گاهی باعث مهار آنزیم ها یا مسیرهای شیمیایی می­شوند.

اگر به ترکیبات متابولیت نگاه کنیم و ساختار آن­ها را مورد بررسی قرار دهیم، می­توانیم آنتی متابولیت­های مختلفی را طراحی کنیم.

به طور مثال : فولیک اسید یک فاکتور رشد است که در سلول­های در حال رشد به شدت نیاز است.

علت آن نیز این است که فولیک اسید یک عامل اضافه کننده یک تک کربن به مولکول­های بیوشیمیایی، به ویژه نوکلئوتید­ها در ساخت DNA، است و به این ترکیب در سلول­­ها نیاز است.